طراحي مدل جذب و به‌كارگيري نخبگان در نظام اداري ايران در راستاي تحقق سياست‌هاي كلي نظام اداري

يكي از مسائل حساس و مهم در سازمان‌ها جذب و به‌كارگيري نيروي انساني است. عدم به‌كارگيري نيروهاي نخبه كه خروج  و به‌تبع مهاجرت نخبگان علمي را در پي دارد، در كشورهاي در‌حال‌توسعه مانند ايران به‌تعبيري هدررفت سرمايه به‌شمار مي‌آيد. از آنجا كه نيروهاي انساني، به‌خصوص نيروهاي نخبه، سرمايه‌اي منحصر‌به‌فردند، قابل كپي‌برداري نيستند و عاملي براي رقابت‌پذيري در سازمان‌ها به‌شمار مي‌آيند، در اين پژوهش به مسئلۀ عدم جذب و به‌كارگيري نخبگان در كشور پرداخته شد. هدف از اين پژوهش جلوگيري از خروج نخبگان با  ارائۀ مدلي براي جذب و به‌كارگيري اين طبقه در نظام اداري ايران است. روش پژوهش كيفي است و اعتباريابي عوامل با استفاده از دلفي فازي انجام شده است. نتيجۀ پژوهش نشان داد با اعتباريابي 25 عامل تأييدشده، مدل جذب نخبگان در نظام اداري ايران با هدف كسب تركيب بهينۀ دو دسته از عوامل ويژگي‌هاي سازمان و ويژگي‌هاي نخبگان طراحي شد.