تأثير ماليات نيروي ‌كار در رفاه خانوارهاي فقير و ثروتمند در راستاي اجراي سياست‌هاي كلي نظام جمهوري اسلامي ايران

هدف از اين مقاله بررسي و مقايسۀ اثر سياست تغيير ماليات نيروي ‌كار بر مطلوبيت خانوار فقير و ثروتمند در مدل سياست مالي بهينه، در چارچوب مدل تعادل عمومي تصادفي پويا (DSGE) با استفاده از داده‌هاي سال 1377 تا 1399 است. تغيير ماليات نيروي‌ كار با وجود و نقش خانوار فقير و ثروتمند جامعه مي‌تواند نتايج سياست‌هاي بهينه را در اقتصاد تغيير و سياست‌هاي جديدي به سياست‌گذاران پيشنهاد دهد. نتايج پژوهش نشان داد در اين‌گونه مدل‌ها، نقش ماليات‌ نيروي ‌كار موجود در سيستم سياست‌گذاري بسيار اهميت دارد و سياست تغيير ماليات بر نيروي ‌كار به تغيير متفاوت در مطلوبيت خانوار فقير و ثروتمند منجر مي‌شود و به‌دنبال آن، رفاه اين دو گروه خانوار تغييرات متفاوتي خواهد داشت؛ بنابراين بايد بهينه‌سازي سياست پولي و مالي دولت با نگاه به سهم خانوار فقير و ثروتمند در جامعه صورت گيرد. بررسي اثر اصلاحات مالياتي از سوي دولت با حضور مسئلۀ رمزي در جامعه‌اي با تركيب خانوار ثروتمند و فقير نشان مي‌دهد اجراي سياست افزايش در ماليات بر نيروي ‌كار از سوي دولت ابتدا منجر به كاهش رفاه در كوتا‌مدت و سپس افزايش آن در بلند‌مدت مي‌شود.