روش شناسي كلامي علامه ابوالفتح كراجكي

Theological methodology of Allameh Abolfath Karajki

علامه ابوالفتح كراجكي (م 449 ق) از نامآوران علوم عقلي و نقلي در قرن پنجم هجري، و داراي تأليفات فراواني در اين دو شاخه معرفتي است و از اين دانشها، در علم كلام فراوان استفاده كرده است. ايشان شاگرد بزرگاني چون شيخ مفيد و سيد مرتضي و شيخ طوسي است و به نقش و كاركرد عقل در مباحث كلامي اهتمام ويژه‌اي دارد. هرچند استدلالهاي كلامي وي شامل عقلي محض، نقلي محض و تلفيقي است؛ لكن سهم براهين عقلي بيشتر بوده و در مباحث عقلي - نقلي به براهين عقلي توجه ويژهاي دارد. ايشان از تفكر عقلي براي تأويل و توجيه آيات و روايات اعتقادي بهره فراوان برده است؛ با اين حال، در مسائل كلامي- به ويژه مسائلي كه صبغه نقلي آنها غالب است- از ادله نقلي نيز بهره شايان برده است.

Allameh Abolfath Karajki (449 AH) is one of the most famous intellectual and narrative sciences in the fifth century AH, and has many works in these two branches of knowledge and has used this knowledge in theology. He is a student of great figures such as Sheikh Mofid, Seyyed Morteza and Sheikh Tusi, and pays special attention to the role and function of reason in theological discussions. His theological arguments, however, are purely rational, purely narrative, and synthetic; However, the share of rational arguments is higher and in rational-narrative issues, special attention is paid to rational arguments. He has used rational thinking to interpret and justify verses and hadiths; However, in theological issues - especially those in which the narrative is predominant - he has also benefited from narrative arguments.