اثرات گردشگري بر توسعه روستايي با نظرسنجي از روستاييان بخش بايگ

زمينه و هدف: اصولاً تركيب متنوعي از منابع طبيعي را مي توان به منظور ايجاد محيطي جذاب براي توسعه گردش‌گري بكار گرفت و روستاها به دليل ويژگي ها و ماهيت وجودشان به طور مستقيم به طبيعت پيرامون خود وابسته و متكي هستند به طوري كه تغييرات در اين بستر مكاني در گذر زمان شكل مي‌گيرد و در فضايي جغرافيايي مبتني بر كنش متقابل ميان عوامل و روندهاي طبيعي ـ اكولوژيك و اجتماعي، اقتصادي، سياسي را خلق مي‌نمايد، همين ويژگي روستا برنامه‌ريزي اكوتوريسم را در چنين محيطي امكان پذير مي‌سازد. تحقيق حاضر با هدف بررسي اثرات گردش‌گري بر توسعه روستايي بخش بايگ از ديدگاه ساكنين انجام گرديد. روش بررسي: روش تحقيق توصيفي-تحليلي و جمع آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني بوده است. پرسشنامه جامعه ميزبان به كمك سرپرست خانوار در روستاي گردش‌گر پذير بخش بايگ تكميل گرديد. آلفاي كرونباخ 0.71 حاكي از پايايي مطلوب پرسشنامه است. هم‌چنين نرمال بودن متغيرهاي مورد بررسي با استفاده از كولموگروف اسميرونوف مورد تائيد قرار گرفت و آزمون هاي تي تك نمونه جهت تحليل داده‌هاي حاصل از پرسشنامه در نرم افزار SPSS استفاده شده است. يافته ها: يافته‌ها پژوهش نشان داد كه از نظر جامعه ميزبان اثرات گردش‌گري بر توسعه روستايي (سه بعد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي) بخش بايگ تربت حيدريه با 133.4 بالاتر از ميانگين مفروض 121.7 است، بنابراين چون مقدار 5 P %شده است مي‌توان نتيجه گرفت از نظر جامعه ميزبان اثرات گردش‌گري بر توسعه روستايي در سكونتگاه‌هاي روستايي بخش بايگ تربت حيدريه بالاتر از حد متوسط است. بحث و نتيجه گيري:  نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه اگر چه روستاهاي بخش بايگ تربت حيدريه از قابليت بالايي در زمينه جذب گردش‌گر برخوردارند اما تقويت زيرساخت‌هاي مورد نياز در گسترش جريان گردش‌گري روستايي بخش بايگ ضروري است.