مدلسازي تخصيص و پهنه‏بندي اراضي شهري با استفاده از سيستم پوياي تصميم‏يار مكاني (DSDSS) با رويكرد ارزيابي تلفيقي مكاني (DISA) بر اساس شاخصهاي زيست‏محيطي در مناطق شهري (مطالعه موردي: شهر چادگان)

زمينه و هدف: امروزه در خصوص توسعه مناطق شهري و استفاده از اراضي در آنها دو اختلاف نظر و برخورد رويكردي شامل روند و شدت تغيير كاربري اراضي و تغييرات حفاظ روي زمين مطرح است كه تبيين‏كننده خصوصيات و ويژگي هاي رشد و گسترش شهرها و پايداري زيست محيطي آنها مي باشد. روند فعلي رشد و گسترش مناطق شهري و مسكوني و تغييرات منطقه اي و ناحيه اي ناشي از آن بعنوان يكي از چالش هاي اصلي براي تعريف راهبردهاي توسعه اي در مناطق شهري مطرح و معرفي شده است. روش بررسي: امروزه دستيابي به روش هاي مناسب اندازه گيري و ارزيابي و برنامه ريزي در كليه سطوح و مرتبط با آن در مناطق شهري، مورد حمايت و پشتيباني مديران در مناطق شهري مي‏باشد. اگر چه در مدل ها و روش هاي موجود براي آمايش سرزمين و تخصيص اراضي براي كاربري هاي مختلف عواملي مانند موقعيت مكاني و طبيعي، خصوصيات زيست محيطي، اكولوژيكي، ادافيكي، شرايط اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و حتي سياسي منظور شده و مورد توجه قرار گرفته اند اما ملاحظه مي شود كه در برخي از آنها  مانند مدل هاي CLUE-S و AEZ، تنها به تغيير كاربري اراضي از جمله كشاورزي و اراضي مرتعي و جنگلي، توجه گرديده است.به طوري كه در حال حاضر اختلاف نظرهادر خصوص مباحث مرتبط با آمايش مناطق شهري در رابطه با تخصيص اراضي، رخدادهاي تحقيقاتي در زمينه استفاده از اراضي در قالب اصول و مفاهيم آمايش سرزمين بيش از پيش مورد تاكيد و توجه قرار گرفته است. يافته ها: در تحقيق حاضر با هدف مدل‏سازي تخصيص و پهنه بندي اراضي شهري در قالب مطالعه موردي در شهر چادگان واقع در استان اصفهان اقدام به مدل سازي با استفاده از تلفيق روش هاي مدل سازي مكاني وتصميم گيري چندمشخصه اي با روش هاي كارت امتيازي متوازن و توليد پاك در محيط سيستم هاي اطلاعات جغرافيائي شده است. بحث و نتيجه گيري: خروجي حاصل از تحقيق ارائه مدل توصيفي مبتني بر امتياز دهي به شاخص‏هاي 22 گانه مربوط به 4 معيار يا مؤلفه اجتماعي،زيست محيطي، اكولوژيكي و اقتصادي است. به نحوي كه با شناسايي خصوصيات و ويژگيهاي هريك از مؤلفه ها وتهيه نقشه هاي موضوعي مربوط به آنها مبتني بر امتياز يا نمره هريك از شاخص‏هاي 22 گانه در محيط سيستم هاي اطلاعات جغرافيائي مي‏توان اقدام به تخصيص و پهنه بندي اراضي شهري در 4 وضعيت شامل نا مطلوب، نسبتاً مطلوب، مطلوب و بسيار مطلوب بر اساس نوع كاربرهاي مورد نظر در مناطق شهري نمود.