معناداري زندگي در جامعه سكولار

معنويت و معناداري زندگي، موضوعي است كه دو تفكر سنتي ديني و دنياي متجدد سكولار را مقابل يكديگر قرار داده است. پرسش اساسي اين است كه «آيا معنويت تنها با دين‌داري حاصل مي‌شود يا امكان زندگي معنادار در جامعه سكولار نيز وجود دارد؟» معنويت ديني متكي بر جهان غيرمادي و امور روحاني است و مي‌تواند ارزش‌هاي اخلاقي، دين، امر قدسي يا غيبي، عرفاني و... و يا هر نوع حالت معنوي و روحاني در زندگي را شامل شود. معناداري سكولار بر اين نكته متمركز است كه زندگي معنادار معلول عقلانيتي است كه در نتيجه كنش آزادانه، آگاهانه، ارادي و هدفمند انسان حاصل مي‌شود و بايد ثمره آن بهبود شرايط زندگي دنيوي انسان باشد. با اين برداشت، روشن مي‌شود ميان دو مقوله دين‌داري و معنويت تفاوت بنيادين وجود دارد، گويي معنويت مي‌تواند از دين‌داري منفك شود. تفاوت دين‌داري و معنويت در اين است كه اگر دين‌داري از سر بندگي نباشد، دين‌داري نيست؛ اما اگر معنويت از سر بندگي باشد، معنويت نيست. آنچه سكولاريسم مدعي تلاش براي تحقق آن است، شناخت حقيقت جهان و تصفيه انديشه‌هاي انساني از خرافات و انحرافات است. وقتي خرافات از حقيقت دين جدا شود، آنچه مي‌ماند، دين عقلاني و معنادار است.