نقدي بر استدلال هنجاري عليه ناطبيعي ‌انگاري اخلاقي

براساس ديدگاه ناطبيعي‌انگاري اخلاقي مفاهيم و واژگان اخلاقي همچون «خوبي» مفاهيمي بنيادين و تحليل‌ناپذيرند و نمي‌توان آن‌ها را به مفاهيم طبيعي و متافيزيكي ديگر فروكاست. يكي از انتقاد‌هاي مهمي كه به اين ديدگاه وارد شده است استدلال هنجاري است. ادعاي مخالفان اين است كه ويژگي‌هاي تحليل ناپذير فاقد قدرت هنجاري هستند. در اين مقاله تقريري از اين استدلال را معرفي مي‌كنم كه منقدان كم‌تر به آن توجه كرده‌اند. اين استدلال بر اين ايده استوار است كه حتي اگر وجود ويژگي‌ تحليل ناپذيري همچون P را در عالم بپذيريم، مشخص نيست كه «چرا چنين ويژگي‌‌اي بايد در اعمال ما اثرگذار باشد؟». درواقع، ادعا اين است كه اين پرسش پاسخ قانع‌كننده‌اي ندارد و ما نمي‌توانيم تبيين كنيم كه چرا هنگامي كه مي‌خواهيم عملي را انجام دهيم، به‌جاي ويژگي‌هاي متنوع ديگر، بايد به P توجه كنيم. بنابراين، حتي اگر ويژگي تحليل ناپذيري همچون P وجود داشته باشد، آن ويژگي نمي‌تواند «خوبي» باشد. در اين نوشته استدلال مطرح شده را به‌تفصيل معرفي و بررسي مي‌كنم. در ادامه، سعي خواهم كرد تا نشان دهم كه استدلال بر بنيان نادرستي بنا شده است و بنابراين موفق نيست.