مفهوم تصوير مجازي در فلسفه ژيل دلوز و تاثير آن بر جنبش سينماي هنري اروپا

در نظر ژيل دلوز، مجاز ((Virtual بعد مثالي (ideal) واقعيت است و تصوير مجازي بخش غيرقابل تجزيهي كريستال-زمان درميان ذهنيت و عينيت كه پيچيده ترين فرم و ساختار روايي-زماني دلوز است. اين پژوهش بر آن است تا به تبيين مفهوم مجاز و تصوير مجازي در فلسفه ژيل دلوز، فيلسوف فرانسوي بپردازد و از آنجايي كه فرضيه ي اصلي اين پژوهش تاثير مفهوم تصير مجازي بر نوع روايت و ساختار روايي در جنبش سينماي هنري اروپاست، ازين رو پژوهش پيش رو در جهت اثبات اين فرضيه، پس از تبيين مفهوم تصوير مجازي و جايگاه آن در الگوي زمان كريستالي در فلسفه ي ژيل دلوز، به بررسي برخي از فيلم‌هاي جنبش سينماي هنري اروپا، يعني فيلم‌هاي هيروشيما عشق من 1959- سال گذشته در مارين باد 1961- جاويدان 1963 خواهد پرداخت تا ازين طريق نشان دهد كه فيلم هاي ذكر شده با تمركز بر مفهوم تصوير مجازي چگونه به خلق كريستال زماني در ساختار روايي خود شده اند. همچنين اين مقاله در پي دستيابي به الگويي واحد براي خوانش و واكاوي اين نوع روايات زمان محور است. روش كلي اين تحقيق به شيوه توصيفي است و با استفاده از منابع كتابخانه اي و بررسي موردي فيلم ها، اين آثار را مورد مطالعه قرار خواهد داد.