كليدواژه :
تفقه در دين , علم ديني , فريضه علم , اجتهاد , تقليد , اصول دين , فروع دين
چكيده فارسي :
در قرآن كريم و احاديث، «تفقه در دين» و تحصيل معرفت ديني مورد توصيه و تشويق مؤكد قرار گرفته است. «تفقه در دين» به معناي آگاه شدن از معارف و احكام ديني، آگاهي از طريق تقليد را شامل ميشود، اما كاربرد خاص آن به شناخت محققانه و مجتهدانه اختصاص دارد. قلمرو «تفقه در دين»، شامل اعتقادات، اخلاقيات و احكام فرعي عملي دين ميشود؛ اگرچه كاربرد آن در اصطلاح رايج در حوزههاي علميه به شناخت اجتهادي احكام مربوط به اعمال مكلفان اختصاص دارد. «علم آخرت يا خداشناسي و خودشناسي»، «بصيرت در دين»، «علم ملازم با اعتقاد و عمل و خشيت الهي»، «علم به معارف ايماني»، «طريق آخرت و سلوك آن» تفاسيري است كه از سوي عالمان اسلامي درباره چيستي فقه و تفقه در روايات بيان شده است. براي هريك از تفاسير مزبور ميتوان شواهدي از روايات ارائه داد، ولي به هيچيك اختصاص ندارد، و همه آنها مقصود و مطلوب است. در روايات، طلب و تحصيل علم بر هر مسلماني به عنوان فريضه قلمداد شده است. مقصود از علم در اين روايات، علمي است كه يا بخشي از دين (يعني اعتقادات، اخلاقيات و احكام مربوط به افعال مكلفان) را در برميگيرد، و يا تحصيل آنها مورد تأييد و توصيه دين است. تحصيل اين علوم از نظر وجوب و استحباب، و در فرض اول، عيني يا كفايي و اجتهادي يا تقليد بودن نسبت به افراد و شرايط مختلف، متفاوت است. در همه فروض و احتمالات، اعتقادات ديني به دليل اينكه شالوده دين و ديانت به شمار ميروند، جايگاه ويژه و برجسته اي دارند
چكيده لاتين :
Summary In the Holy Qur’an and hadiths, “Tafaqhu fi al-Din” and the pursuit of religious knowledge are recommended and encouraged. “Tafaqhu fi al-Din” means awareness of religious teachings and rules, and includes awareness through imitation, but its specific application is dedicated to scientific and jurisprudential realization. The field of "jurisprudence in religion" includes the beliefs, morals, and practical rules of religion. However, its use in the term commonly used in theological institutes is devoted to jurisprudential knowledge of the provisions of the acts of those responsible. “Knowledge of the Hereafter or knowledge of God and self-knowledge,” “Insight in religion,” “Knowledge inherent in belief, action, and divine fear,” “Knowledge of belief teachings,” “The way and behavior of the Hereafter” are the interpretations of Islamic scholars for what is expressed by “fiqh” and “fiqh” in hadiths. There is evidence for each of these interpretations in the hadiths, but they are not specific to any of them, and they are all intended and desired. In hadiths, seeking knowledge and studying it is a duty for every Muslim. The meaning of science in these narrations is a science that includes either a part of the religion (i.e. the beliefs, morals, and rules related to the actions of those responsible), or that its study is approved and recommended by the religion. Learning these sciences differ in terms of necessity and scarcity, and in the first case; An in-kind or sufficient obligation, and discretionary or traditional learning for different people and situations. In all the hypotheses and possibilities, religious beliefs occupy a special and prominent place because they are the basis of religion and religiosity.
