اثربخشي درمان شناختي-رفتاري متمركز بر تروما بر علائم سوگ و مشكل‌هاي رفتاري كودكان سوگوار (دورۀ پيگيري يك‌ماهه)

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي-رفتاري متمركز بر تروما بر علائم سوگ و مشكل‌هاي رفتاري كودكان سوگوار انجام شد. روش پژوهشي حاضر طرح آزمايشي تك‌موردي، از نوع طرح‌هاي خط پايه چندگانۀ ناهم‌زمان بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل كودكان سوگوار شهر كرج بود كه در طول شش ماه گذشته پدر يا مادر خود را از دست داده بودند. اجراي پژوهش از بهمن 1399 تا ارديبهشت 1400 به طول انجاميد. نمونۀ پژوهش شامل 3 كودك 10 تا 11 ساله بود كه با روش نمونه‌گيري هدفمند براساس ملاك‌هاي ورود به پژوهش انتخاب شدند. گروه آزمايش درمان شناختي-رفتاري متمركز بر تروما را طي دو و نيم ماه در 10 جلسۀ 75 دقيقه‌اي دريافت كردند. پرسشنامه‌هاي استفاده‌شده در اين پژوهش شامل پرسشنامۀ سوگ كودكان (CQQ) و سياهۀ رفتاري كودكان (CBCL) بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS-22 و براساس فرمول به روش‌هاي ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبودي تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان مي‌دهد در متغير سوگ ميزان بهبودي اول تا سوم 34، 27.53 و 29 و مقدار شاخص پايا به‌ترتيب 3.18، 3.56 و 3.14 محاسبه شد. در متغير مشكل‌هاي رفتاري درون‌نمود ميزان بهبودي براي آزمودني‌هاي اول تا سوم به‌ترتيب 46.66، 31.50، 38.02 و مقدار شاخص تغيير پايا 2.14، 2.96 و 2.07 محاسبه شد. همچنين در متغير مشكل‌هاي رفتاري برون‌نمود ميزان بهبودي براي آزمودني‌هاي اول تا سوم به‌ترتيب 45.95، 40.82، 46.98 و مقدار شاخص تغيير پايا 2.34، 2.02 و 1.98 محاسبه شد. مقدار شاخص تغيير پايا پس از درمان براي هر سه آزمودني در هر سه متغير بالاتر از ارزش Z يعني 1.96 بود. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت درمان شناختي‌-رفتاري مي‌تواند روشي كارآمد براي كاهش سوگواري و مشكل‌هاي رفتاري كودكان سوگوار باشد.