بررسي نقش اضطراب و افسردگي در پيش‌بيني ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي با تعديل‌كنندگي درد رواني

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش تعديل‌كنندگي درد رواني در ارتباط بين افسردگي، اضطراب و ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي بود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعۀ آماري مطالعه شامل همۀ دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي تهران در سال 1400 و نمونۀ آماري شامل 310 نفر مرد و زن بود كه به‌صورت طبقه‌اي تصادفي انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به پرسشنامۀ افسردگي (BDI) و اضطراب بك (BAI)، مقياس درد رواني (OMMP) و شاخص ارزيابي شخصيت-ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي (PAI-BOR) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه به روش سلسله‌مراتبي با استفاده از نرم‌افزار SPSS-26 تحليل شدند. نتايج نشان داد متغيرهاي اضطراب و افسردگي و همچنين متغير درد رواني به‌طور معناداري ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي را پيش‌بيني مي‌كنند. همچنين اثر متقابل بين متغيرهاي افسردگي و درد رواني به‌طور معناداري پيش‌بيني‌كنندۀ ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي هستند. اثر متقابل درد رواني و اضطراب معنادار نبود؛ بنابراين مي‌توان گفت درد رواني در ارتباط بين افسردگي و ويژگي‌هاي اختلال شخصيت مرزي نقش تعديل‌كننده دارد. نتيجه اين‌گونه تبيين مي‌شود كه تجربۀ بالاتر درد رواني نتيجۀ عدم تحقق نيازهاي درون و بين‌فردي است و كمتر برآورده‌شدن آن موجب مي‌شود فرد انگارۀ منفي‌تري نسبت به خود داشته باشد و هيجانات منفي بيشتر و به عبارتي درد رواني بيشتري را تجربه خواهد كند. به‌علاوه تجربۀ درد رواني زياد با اختلال شديدتر شخصيت مرزي مانند نداشتن ثبات هيجاني، آشفتگي هويت و آسيب به خود همراه مي‌شود.