مقايسۀ تأثير درمان تركيبي مبتني بر تاب‌آوري روان‌شناختي و ذهن‌آگاهي با درمان شناختي-رفتاري بر اضطراب، افسردگي، استرس و فرسودگي شغلي كاركنان شركت برق منطقه‌اي اصفهان

هدف اين مطالعه، مقايسۀ اثربخشي درمان تركيبي مبتني بر تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي با درمان شناختي-رفتاري بر فرسودگي شغلي و نشانه‌هاي اضطراب، افسردگي و استرس در كاركنان با نشانگان اضطراب افسردگي مختلط در شركت برق منطقه‌اي اصفهان بود. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي بود و در آن از طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعۀ آماري، شامل تمامي مردان شاغل در شركت برق منطقه‌اي اصفهان در سال 1398 بود كه از ميان آن‌ها 45 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند و براساس ملاك‌هاي ورود و خروج انتخاب و به‌تصادف در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) گمارش شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامۀ فرسودگي شغلي مسلش (MBI) و پرسشنامۀ افسردگي، اضطراب و استرس ((DASS-21 استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS-23 و روش تحليل واريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي توكي انجام گرفت. نتايج مطالعه نشان داد هردو روش شناختي-رفتاري و درمان تركيبي مبتني بر تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي سبب كاهش معنادار اضطراب، استرس، افسردگي و فرسودگي شغلي در شركت‌كنندگان گروه‌هاي آزمايش شده است. بااين‌حال، نتايج آزمون تعقيبي نشان داد بين دو روش درماني به‌كاررفته در كاهش متغيرهاي وابسته تفاوت معناداري وجود ندارد. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، از درمان مبتني بر تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي مي‌توان در كنار ساير پروتكل‌هاي درماني ديگر براي كاهش پريشاني‌هاي روان‌شناختي، از جمله مشكلات خلقي و اضطرابي و فرسودگي شغلي، در افراد كمك گرفت.