تحليل و مقايسه زمان بحراني عبور عابر پياده در تقاطع‌هاي همجوار با مكان‌هاي مقدس و ساير مكان‌ها (مطالعه موردي: كلان‌شهر رشت)

توجه به عابرين پياده به عنوان يكي از عناصر كليدي در جريان حمل و نقل بسيار حايز اهميت است. وجود فرصت كافي و ايمن براي عبور عابرين پياده از عرض خيابان هاي شهري يكي از مسائل مهم در سال هاي اخير بوده است. در كشورهايي نظير كشور ما، خصوصيات فردي افراد، جنسيت و نوع پوشش آن ها بخصوص در بانوان به عنوان استفاده كنندگان از تسهيلات عابرين پياده در تقاطع هاي همجوار با مكان هاي مقدس، يكي از پارامترهاي تاثيرگذار بر قبول فرصت عبور عابرين پياده از عرض تقاطع است، كه بايد مورد توجه قرار گيرد. در اين پژوهش، زمان عبور عابر پياده با كمك مطالعات و بازديدهاي ميداني و به وسيله روش راف و مدلسازي به روش لوجيت دوگانه بر روي چهار تقاطع مهم كلانشهر رشت؛ شامل، دو تقاطع همجوار با اماكن مقدس و دو تقاطع در ساير نقاط مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در تقاطع هاي همجوار با اماكن مقدس، براي عبور ايمن از عرض تقاطع شهري، آقايان 21% و بانوان 57% به فرصت بحراني بيشتري نسبت به ساير تقاطع ها نياز دارند. همچنين تاثير جنسيت نشان داد كه بانوان نسبت به آقايان در عبور از عرض تقاطع همجوار اماكن مقدس به ميزان 18% زمان بيشتري احتياج دارند. همچنين بانوان با پوشش چادر در تقاطع همجوار با اماكن مقدس نسبت به بانوان بدون پوشش چادر، 18% فرصت بحراني عبور بيشتري جهت عبور از عرض تقاطع نياز دارند. مدل سازي  به روش لوجيت دوگانه نشان داد كه در صورت قرار گرفتن تقاطع در همجواري مكان هاي مقدس، عابرين پياده براي عبور از عرض تقاطع، 80.6% نسبت به ساير تقاطع ها احتمال پذيرش فاصله زماني بحراني را دارند. احتمال پذيرش فاصله زماني بحراني براي عبور بانوان عابر پياده از عرض تقاطع، 82% آقايان است. همچنين احتمال پذيرش عبور بانوان عابر پياده با پوشش چادر در تقاطع هم جوار با مكان هاي مقدس نسبت به ساير تقاطع ها 40.7% است.