اولويت‌بندي پارامترهاي رفتاري قابل ارزيابي با شبيه‌ساز رانندگي براي خودروهاي سواري در كلان‌شهر تهران

عوامل بروز تصادفات ترافيكي شامل انسان، جاده، محيط و وسيله نقليه است كه در اين ميان نيز بيش‌ترين سهم، مربوط به عامل انساني است، درنتيجه در حين مطالعات ايمني ترافيك عوامل انساني بايد در اولويت قرار گيرند. امروزه يكي از فناوري‌هاي مهمي كه در زمينه بررسي پارامترهاي رفتاري رانندگان مورد استفاده قرار مي گيرد شبيه‌سازهاي رانندگي است. علاوه بر آن استفاده از شبيه‌سازهاي رانندگي با هدف كاهش حوادث از طريق افزايش مهارت رانندگان و صلاحيت سنجي رانندگان از جمله موارد مهم آموزشي است كه ميزان خطاهاي انساني را كاهش مي‌دهد. در اين پژوهش شبيه‌سازهاي رانندگي خودرو سواري مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفتند تا مهم‌ترين پارامترهاي رفتاري كه به‌وسيله اين دستگاه‌ها قابليت برداشت و ارزيابي دارند اولويت بندي شوند. بدين منظور دو معيار تخلف و تصادف در بين رانندگان خودروي سواري در شهر تهران انتخاب شدند. در راستاي وزن دهي معيارها از روش ميانگين حسابي ساده و با توجه به ميزان اثرگذاري بر ايمني و نظرات متخصصان داراي تخصص و سابقه حرفه اي مرتبط با حمل و نقل و شبيه سازهاي رانندگي استفاده شد. براي اولويت بندي نهايي پارامتر‌هاي رفتاري قابل ارزيابي به‌وسيله دستگاه شبيه‌ساز از روش‌ كوداس استفاده شد كه بر اساس يك روش كنترل مضاعف و براساس شاخص ارزيابي حاصل از فواصل اقليدسي و تاكسي از ايده آل منفي رتبه بندي را انجام مي دهد. در نهايت تحليل ها نشان داد درك خطر و انتخاب سرعت مهم‌ترين پارامترهاي رفتاري هستند كه بايد در شهر تهران مدنظر قرار گيرند. از نتايج اين پژوهش مي توان در آموزش و آزمون مهارت هاي رانندگي و جمع آوري پارامترهاي رفتاري رانندگان خودروهاي سواري  استفاده نمود.