گفتگوي بين الادياني واتيكاني دوم؛ زمينه ساز تبشير ديالوگي در جوامع اسلامي

Analysis of the doctrine of inter-religious dialogue of the Second Vatican, paving the way for the evangelization of dialogue in Islamic societies

گفتگوي بين الادياني واتيكاني دوم تحولاتي را در جامعه مسيحي ايجاد كرده كه در خور توجه است. از جمله اين تحولات مي‌توان به بسط و توسعه تبشير اشاره كرد. بعلاوه فضاي پسا رنسانس غربي نيز بستري براي شكل گيري دانش ميسيولوژي فراهم آورده است تا مسيحيت بتواند با بهره گيري از مدل‌هاي نوآورانه اين دانش، بر حوزه تبشيري خود غنا بخشد. در اين مقطع تبشير ديالوگي چهره مسيحيت را در تعامل با اديان ديگر باز سازي كرده است. اين نوشتار با روش تحليلي به بررسي اين ادعا پرداخته و نشان داده است كه مسيحيت در همراه كردن گفتگوي بين الادياني با تبشير موفق بوده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان داده است كه گرچه گفتگو ميان مسيحيان و انديشمندان ساير اديان در يك فضاي علمي و آكادميك همواره پس از شوراي واتيكاني دوم وجود داشته است، ليكن يك سطح از گفتگو نيز در فضاي ميسيونري شكل گرفته است و تبشير ديالوگي را رقم زده است. در اين نوع از تبشير، ميسيونرهاي مسيحي با بهره گيري از استراتژي زمينه‌مند سازي و مدل‌هاي گوناگون آن نظير مدل پل زني و مدل جنبش دروني مسير تبشيري خود را طي مي‌كنند.

The Second Vatican Interfaith Dialogue seems to have brought about changes in Christian society that are noteworthy. One of these developments is the expansion of evangelism. In addition, the Western post-Renaissance space has provided a platform for the formation of knowledge of mesology so that Christianity can enrich its evangelical field by using innovative models of this knowledge. At this stage, the evangelization of dialogue is a transformational approach that has reconstructed the face of Christianity in interaction with other religions. This article examines this claim analytically and shows that Christianity has succeeded in combining interfaith dialogue with evangelism. The findings of this study show that although dialogue between Christians and thinkers of other religions in a scientific and academic space has always existed after the Second Vatican, but a level of dialogue has also been formed in the missionary space and has shaped the evangelization of dialogue. In this type of evangelism, Christian evangelists take advantage of the grounding strategy and its various models, such as the bridging model and the internal movement model.