سنجش عدم قطعيت تقاضاي سفر با شبيه سازي مونت كارلو و بررسي تاثير مولدهاي تصادفي گون

انجام نشدن مطالعات عدم قطعيت در برآورد تقاضاي سفر، باعث روبرآورد شدن تقاضا و زيان ده شدن برخي پروژه هاي زيربنايي حمل ونقل شده است. سرمايه گذاري روي زيرساخت هايي با بازدهي اقتصادهي كمتر اما مطمئن تر (ريسك كمتر)، موردتوجه مي باشد. شبيه سازي مونت كارلو، يكي از رايجترين روش ها براي بررسي عدم قطعيت و تحليل حساسيت است. يكي از پايه هاي اصلي مونت كارلو، به كارگيري مولدهاي تصادفي مناسب براي توليد اعداد تصادفي با يكنواختي بالا است. اما يكنواختي اعداد تصادفي توليدشده توسط مولدهاي شبه تصادفي، ممكن است گاهي خوب و گاهي ضعيف باشد. اما مولدهاي تصادفي گون سعي در توليد دنباله اعداد تصادفي قطعي با يكنواختي بيشتر و در نتيجه پركردن بهتر ابرمكعب واحد دارند. لذا ضرورت دارد عدم قطعيت مدل هاي تقاضاي سفر و تاثير مولدهاي اعداد تصادفي بررسي شود. اين مقاله به دنبال سه هدف اصلي است: 1- ميزان عدم قطعيت مدل هاي تقاضا (توليد و جذب) سفر را بسنجد؛ 2- با استفاده از تحليل حساسيت، متغيرهاي ورودي كه بيشترين نقش را در عدم قطعيت مدل ها دارند، رتبه بندي كند؛ و 3- تاثير مولدهاي شبه تصادفي و تصادفي گون را بر عدم قطعيت بررسي كند. نتايج پژوهش نشان داد مدل توليد و جذب سفر عدم قطعيت ورودي ها را كاهش مي دهد و عدم قطعيت مدل هاي جذب بيشتر از مدل هاي توليد است. مولد شبه تصادفي ابرمكعب لاتين و مولد تصادفي گون هالتون، پايداري بيشتري دارند.