ارزيابي شاخص هاي عملكردي تركيبي براي اعمال قانون كلاه و كمربندي ايمني

استفاده از شاخص هاي عملكردي تركيبي به عنوان ابزاري كاربردي براي ارزيابي كلي تحليل ايمني راه در سال هاي اخير گسترش يافته است. در ميان بسياري از مدل ها، مدل تحليل پوششي داده ها (DEA) ابزار ضروري براي ساختاربندي شاخص هاي تركيبي است كه از ميان روش هاي تحليل عملكرد مختلفي انتخاب شده است. اما در DEA فرض مي شود كه همه داده ها داراي مقادير كمّي يا خاصي هستند كه به صورت شاخص هاي عملكردي تعريف شده وبا استفاده از مدل تحليل پوششي داده ها بررسي مي شوند. با اين حال در برخي موارد مقادير داده هاي ورودي و خروجي داراي مقادير نامشخص يا مبهم هستند زيرا متغيرهاي بسياري براي مشخص كردن ايمني جاده وجود دارد كه به طور طبيعي مبهم و اغلب داراي مقادير غير دقيق هستند و فقط با داده هاي كمي نشان داده مي شوند. در اين تحقيق، دو روش در چارچوب DEA را براي مدل سازي داده هاي كمي و كيفي به منظور ساختاربندي شاخص هاي كامپوزيت مورد بررسي قرار داده ايم. مدل DEA غيردقيق و مدل DEA فازي. طبق قاعده كلي اين مدل ها، از مدل هاي جديد IDEA-CI و FDEA-CI براي ارزيابي مديريت ايمني راه در 30 كشور در سرتاسر جهان استفاده شده است. سپس با مقايسه نتايج حاصل از دو مدل با استفاده از داده هاي اوليه، كارايي بودن و قابل اعتماد بودن اين دو مدل تاييد شد. در پايان، اهداف براي كشورهاي ناكارآمد محاسبه و سپس الگوگذاري تعيين و استراتژي هاي ايمني جاده براي آن ها اولويت بندي شد.