بررسي ريسك سيستمي در صنعت بانكي بورس تهران: رويكرد نظريه گراف و ARMA-gjrGARCH-DCCt

امروزه بانك ها نقش بسيار مهمي در اقتصاد كشورها دارند و اين اثر در ايرن به مراتب بيشتر مي باشد. بنابراين ضعف در نظام مالي كشور و وقوع ريسك هاي سيستمي در نظام بانكي، ثبات و عملكرد اقتصاد را تضعيف مي كند. اين پژوهش با توجه به اهميت ريسك سيستمي در شبكه بانكي كشور به بررسي عوامل موثر در وقوع ريسك سيستمي و موسسات مالي مهم از نظر سيستمي مي پردازد. اين مقاله با تركيب مدل ARMA-gjrGARCH-DCCt و نظريه گراف، ريسك سيستمي را با بكارگيري رويكرد شبكه، در سيستم بانكي ايران را به صورت پويا و ايستا بررسي وتحليل مي‌كند و از شاخص ΔCoVaR نيز براي تحليل ريسك سيستمي و عوامل موثر بر آن استفاده مي كند. بررسي اين پژوهش بر روي داده‌هاي 9 مؤسسه مهم بانكي موجود در بورس ايران براي دو دوره 1390/06/12تا 1395/04/01و 1397/10/11تا 1399/10/01، انجام شده است. نتايج پژوهش بيان مي‌كند بر اساس شاخص هاي مركزيت در هر دو دوره بانك ملت مهم‌ترين مؤسسه بانكي در شبكه بانكي مي‌باشد و بانك صادرات در دوره اول و بانك پاسارگاد در دوره دوم به‌عنوان دومين مؤسسه مهم در شبكه بانكي مي‌باشند. علاوه براين، يكپارچگي در شبكه بانكي در طول زمان متغير بوده ولي به‌طوركلي افزايش‌يافته است و همبستگي بين شبكه بانكي در طول زمان افزايش‌يافته كه باعث تقويت احتمال وقوع ريسك سيستمي و انتقال ريسك در شبكه مي‌شود. همچنين اندازه بانك‌ها، و ارزش در معرض خطر بانك‌ها و به صورت خاص، توپولوژي و ساختار شبكه بانكي كشور بر وقوع ريسك سيستمي در شبكه بانكي بسيار اثر گذار هستند.