بهره وري كل عوامل توليد بر سطح اشتغال صنايع (مطالعه موردي: ايران)

اقتصاددانان براي رشد بهره‌‌وري اهميت فراواني قائل هستند، به‌گونه‌اي كه پديده توسعه‌نيافتگي نتيجِۀ پايين بودن بهره‌وري دانسته مي‌شود. اهميت اين مسأله در اقتصاد ايران چشم‌گيرتر است؛زيرا مي‌توان آن را به عنوان راه‌حلي جهت رفع مشكلات توليد و محدوديت سرمايه درنظر گرفت كه به ‌بهبود توازن ميان بخش‌هاي مختلف اقتصاد مي‌انجامد. اين مقاله، قصد دارد تا به بررسي رابطۀ ميان «رشد بهره‌وري كل عوامل توليد و اشتغال در صنايع ايران» از منظر تقاضا نيروي‌كار، در قالب سيستم معادلات همزمان با  استفاده از روش داده‌هاي تابلويي و با تمركز بر داده‌هاي سالانه به تفكيك كدهاي دورقمي طبقه‌بندي استاندارد بين‌‌المللي فعاليت‌هاي صنعتي براي سه معادله اشتغال، دستمزد و موجودي سرمايه در بازۀ زماني 1387- 1395 بپردازد. مزيت استفادۀ اين روش آن است كه امكان بررسي نحوه تأثير‌گذاري رشد بهره‌وري بر سطح اشتغال را از كانال‌هاي مختلف تفكيك نموده و اثر رشد بهره‌وري را بر چند عامل مؤثر و تعيين‌كننده اشتغال در قالب سيستم معادلات همزمان نشان مي‌دهد. نتايج حاصله نشان مي‌دهند كه ميان رشد بهره‌وري، سطح اشتغال و سطح موجودي سرمايه در بخش صنعت رابطه‌اي وجود ندارد و از سويي رابطۀ ميان رشد بهره‌وري با سطح دستمزد رابطه‌اي معكوس است.