برآورد مولفه‌هاي اثرگذار بر تقاضاي نيروي كار در بخش صنعت ايران

هدف از اين مقاله بررسي نقش مولفه هاي اثرگذار و تحليل ويژگي هاي ساختاري بر تقاضاي نيروي كار در بخش صنعت ايران است. سوالات اصلي كه در اين مقاله مطرح شد اين است كه چه عواملي بر ميزان اشتغال و استخدام نيروي كار در بخش صنعت ايران موثر هستند و نقش ويژگيهاي ساختاري در تقاضاي نيروي كار صنعتي چيست؟ اين موضوع با استفاده از الگوي اقتصادسنجي پانل ديتا يا داده هاي تابلويي با استفاده از داده هاي 23 كد دورقمي آيسيك كارگاههاي صنعتي براي سالهاي 1381 تا 1398 بررسي شد. يافته هاي اين مقاله نشان داد كه دستمزد حقيقي تاثير معناداري بر تقاضاي نيروي كار در صنايع ايران نداشته است. همچنين نرخ سود حقيقي تسهيلات پرداختي به بخش صنعت نيز به عنوان شاخصي از هزينه سرمايه در سطح احتمال 5 درصد يا 10 درصد معنادار نيست. در بين متغيرهاي نماينده ويژگيهاي ساختاري در صنايع، نسبت ارزش افزوده به تعداد بنگاهها كه شاخصي از متوسط مقياس توليد در صنعت به ازاي هر بنگاه مي باشد تاثيري مثبت اما اندكي در تقاضاي نيروي كار صنايع داشته است. اين نشان مي دهد كه صنايعي كه مقياس بزرگتري دارند، از پتانسيل اشتغالزايي زيادي برخوردار نيستند و اين حالت براي نسبت سرمايه گذاري به ازاي هر نفر كاركن هم صادق است. پيام اين مقاله اين است كه اگر هدف دولت افزايش اشتغالزايي در بخش صنعت است، توجه به صنايع كوچك و متوسط در مقايسه با سياست افزايش اندازه بنگاهها احتمالا اثر بزرگتري بر تقاضاي نيروي كار و رشد اشتغال صنعتي بدنبال خواهد داشت. همچنين صرف ايجاد رشد اقتصادي و يا دستيابي به رشد صنعتي در اقتصاد ايران نمي توان انتظار رشد اشتغال صنعتي را داشت.