اصول حاكم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از ديدگاه نهج‌البلاغه

حقوق مخاصمات مسلحانه به‌عنوان يكي از شاخه‌هاي حقوق بين‌الملل، شامل مجموعه قواعد و مقرراتي است كه هدف آن حمايت از افراد نظامي و غيرنظامي در درگيري‌هاي مسلحانه و همچنين ايجاد محدوديت در انتخاب و استفاده از برخي از ابزارها و شيوه‌هاي جنگي براي طرف‌هاي متخاصم است. اين حمايت از انسان‌ها در زمان كارزار و ايجاد محدوديت در كاربرد برخي وسايل و روش‌هاي جنگي موضوعي است كه ريشه‌اي عميق در مكتب اسلام دارد و اميرالمؤمنين امام علي(ع) در زمان نبرد با دشمن بر رعايت آن تأكيد فراوان داشته‌اند. پژوهش حاضر به شيوه توصيفي- تحليلي و با هدف تبيين اصول حاكم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از ديدگاه اميرالمؤمنين امام علي(ع) با تأكيد بر كتاب شريف نهج‌البلاغه، به اين پرسش اصلي پاسخ خواهد داد كه اصول حاكم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از ديدگاه اميرالمؤمنين امام علي(ع) با تأكيد بر كتاب شريف نهج‌البلاغه شامل چه مواردي مي‌شود؟ نتيجه كلي به‌دست‌آمده از اين پژوهش دلالت بر آن دارد كه اصل تفكيك بين افراد نظامي و غيرنظامي، اصل رفتار انساني، اصل حمايت از افراد غيرنظامي، اصل ممنوعيت برخي از ابزارهاي جنگي، اصل منع ايجاد گرسنگي و تشنگي، اصل رفق و مدارا با اسير جنگي و اصل حمايت از محيط‌زيست از جمله اصول حاكم بر مخاصمات مسلحانه از ديدگاه اميرالمؤمنين امام علي(ع) است تا از هر نوع عمل غيرانساني و انتقام‌گيري در جنگ جلوگيري شده و آلام و درد و رنج بشري ناشي از آن كاهش يافته و يا پيشگيري گردد.