تبيين الگوي سخن نيك از منظر نهج‌البلاغه و كيفيت توجه به آن در برنامه درسي دوره دوم ابتدايي

اين پژوهش با هدف تبيين الگوي سخن نيك از منظر نهج‌البلاغه و بررسي وضعيت برنامه‌درسي دوره دوم ابتدايي از حيث ميزان توجه به الگوي مذكور انجام شده است. براي اين منظور از روش توصيفي-تحليلي براي استخراج الگوي سخن نيك از منظر نهج‌البلاغه، و از روش تحليل محتوا با رويكرد كمي، براي بررسي وضعيت برنامه درسي دوره دوم ابتدايي استفاده شد. در قسمت نخست تحقيق، شاخص‌هايي در قالب ويژگي هاي محتوايي سخن نيك مانند: حق و سديد بودن سخن، خدامحوري در سخن، لغو و بيهوده نبودن سخن؛ و ويژگي‌هاي بياني از قبيل: ساده و روان بودن سخن، ميسور و لين بودن سخن؛ و نيز اصول اخلاقي ايجابي سخن نيك مانند: علم به سخن، اتكا بر عقل، موقعيت و زمان شناسي، مطابقت قول با عمل، استفاده از مشورت در سخن، و لزوم صداقت در سخن؛ و اصول اخلاقي سلبي مانند: پرهيز از سخن‌چيني، پرهيز از دروغگويي، پرهيز از سوءظن بدست آمد. در قسمت دوم تحقيق، نتايج تحليل محتواي برنامه درسي دوره دوم ابتدايي نشان داد كه مؤلفه لزوم استفاده مشورت با 22.03 از بيشترين ميزان محتوا، و علم به سخن و مطابقت سخن با عمل، با 1.69 از كمترين ميزان محتوا برخوردار بوده‌اند.