واكاوي و نقد ترجمه از منظر ساخت‌هاي اطلاعي لمبركت مورد مطالعه: ترجمۀ موسوي گرمارودي از خطبۀ شقشقيه

ساخت اطلاع و نشانداري از جمله مباحثي است كه زبان‌شناسان نقش‌گرا و به تبعيت از آنان نظريه‌پردازان ترجمه به آن پرداخته‌اند. هرگونه جابجايي در عناصر جمله كاربردي متفاوت را برجمله تحميل مي‌كند. موارد نشان‌دار در هر زبان، هرچند نسبت به همتايان بي‌نشان خود از تواتر كمتري برخوردارند اما به لحاظ صوري پيچيده‌تر و از بار معنايي بيشتري برخوردارند. تغيير ساختار متعارف زبان و ايجاد اسلوبي نشاندار، ممكن است فرآيند ترجمه را با مشكل مواجه كند و نيازمند دقت بيشتر مترجم و شناخت كامل ساختار دو زبان مقصد و مبدا است. زيرا ممكن است دو گزاره به لحاظ ظاهري معناي يكساني داشته اما به لحاظ ارتباطي و كلامي معاني متفاوتي داشته باشند. درك اين موضوع خصوصاً در ترجمه متون ديني از اهميت بسزايي برخوردار است و مترجم بايد با ايجاد تغيير و تعديل‌هاي صرفي و نحوي، متني را توليد كند كه به لحاظ ساخت اطلاع داراي حداكثر ميزان برابري با متن اصلي باشد. پژوهش حاضر بر اساس روش تحليل محتوا  و با تكيه بر نظريۀ لمبركت، ترجمۀ گرمارودي از خطبۀ شقشقيه را مورد بررسي و تحليل قرار داده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه مترجم در اكثر موارد، همان ترتيب چينش واژگان در عربي را ملاك ترجمه قرار داده و اغلب موارد نشاندار را به صورت بي نشان در فارسي ترجمه كرده است. هرچند اين موضوع به رواني ترجمۀ وي لطمه نزده است اما بدون شك، به انتقال دقيق بخشي از معاني ارتباطي كلام آسيب وارد نموده‌است.