اثربخشي برنامه مداخله‌اي كودكان طلاق بر ادراك كودكان از طلاق والدين: پژوهش مورد منفرد

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير برنامه مداخله اي كودكان طلاق بر ادراك كودكان از طلاق والدين بود. روش: روش پژوهشي مورد منفرد (A-B) و جامعه آماري پژوهش، شامل كودكان دختر طلاق شهر بومهن بود كه از ميان آنها سه كودك از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها، پرسشنامه 31 سؤالي محقق ساخته ادراك كودكان از طلاق والدين (CPPDQ) استفاده شد. روايي پرسشنامه بر اساس روايي محتوايي و صوري مورد تأييد متخصصان قرار گرفته و پايايي پرسشنامه با ضريب آلفاي كرانباخ براي كل پرسشنامه 0/86 گزارش شده است. پس از يك جلسه خط پايه براي هر كودك برنامه مداخله اي به هر يك از كودكان، به صورت انفرادي در 8 جلسه هفتگي هر جلسه 45 دقيقه ارائه و ادراك كودكان بعد از هر جلسه، و در مرحله پيگيري مجددأ اندازه گيري، و داده ها بر اساس تحليل ديداري و شاخص هاي آماري توصيفي تحليل شد. يافته ها: يافته ها نشان داد براي هر سه آزمودني ميانگين، ميانه، روند و درصد غيرهمپوشي داده هاي مداخله بر ادراك شركت كنندگان مؤثر بود و برنامه مداخله اي كودكان طلاق در افزايش احساسات و نگرش مثبت، كاهش احساسات منفي نسبت به طلاق والدين، بهبود روابط با والدين و همسالان و افزايش احساس شايستگي در كودكان مؤثر بوده است. نتيجه گيري: بر اساس نتايج، برنامه مداخله اي كودكان طلاق را مي توان به عنوان روشي مؤثر براي بهبود ادراك كودكان در واكنش به طلاق والدين شان تلقي كرد و در مراكز مشاوره و آموزشي مي توان از آن استفاده كرد.