تحليل روابط علّي و معلولي بين كارآفريني، بيكاري و رشد اقتصادي در ايران

هدف اين پژوهش، بررسي روابط علّي و معلولي ميان توسعه كارآفريني و رشد اقتصادي و بيكاري با روش خودرگرسيون برداري (VAR) و بررسي آثار شوك‌هاي وارده بر اين متغيرها در كشور ايران است. براي بررسي روابط مذكور از داده‌هاي فصلي سري زماني مربوط به سال‌هاي 1386 تا 1395 و داده‌هاي شاخص كارآفريني GEI و بانك مركزي ايران استفاده شده است. طبق يافته‌ها و نتايج اين تحقيق براساس آزمون علّيت گرنجر VAR، يك رابطه علّي دوطرفه بين رشد اقتصادي و بيكاري و يك رابطه علّي يك‌طرفه از رشد اقتصادي به شاخص توسعه كارآفريني تأييد شد و بين كارآفريني و بيكاري علي‌رغم همبستگي، هيچ رابطه علّت و معلولي وجود ندارد بلكه متغير سومي به نام GDP علّت تغييرات هر دو متغير ‌مي‌باشد. براساس تحليل توابع واكنش آني، فقط شوك‌هاي وارد شده از طرف شاخص كارآفريني در مدل به مدت ده دوره (فصل) ماندگار مي‌باشد. همچنين براساس نتايج تجزيه واريانس، در بين سه متغير، بيشترين سهم در تغييرات كارآفريني مربوط به خود متغير شاخص كارآفريني مي‌باشد. بنابراين، مي‌توان اظهار داشت كه تنها سياست‌هاي حوزه‌ كارآفريني قادر به بهبود مؤلفه‌هاي شاخص كارآفريني است.