برآورد نرخ بهينه ماليات بر آلودگي در يك الگوي رشد درون‌زا

ماليات بر آلودگي يكي از مهمترين ابزارهاي دولت در جهت كاهش آلودگي و افزايش رفاه جامعه مي‌باشد. ماليات مستقيم زيست محيطي يا ماليات پيگويي با اثرگذاري بر منافع توليدكنندگاني كه محيط زيست را آلوده مي‌كنند درصدد وضع ماليات بر توليدات آلاينده به منظور كاهش آلودگي مي‌باشند. بر اين اساس هدف اصلي اين مطالعه محاسبه نرخ بهينه ماليات بر آلودگي با در نظر گرفتن ملاحظات زيست محيطي با استفاده از يك الگوي رشد درون‌زا در اقتصاد ايران مي‌باشد. در اين مطالعه از يك الگوي رشد درون‌زا با تابع توليد تصادفي استفاده شده است. پس از بسط الگو و حل آن به روش تصادفي هميلتون- بلمن- ژاكوبي و دستيابي به رابطه تعيين كننده نرخ بهينه ماليات بر آلودگي، با استفاده از پارامترهاي اقتصاد ايران، مدل مذكور كاليبره و مقدار بهينه ماليات بر آلودگي محاسبه گرديد. نتايج حاصل از برآورد الگو نشان مي‌دهد كه نرخ بهينه ماليات بر آلودگي براي اقتصاد ايران 3/5 درصد از كل توليد مي‌باشد. همچنين نرخ بهره يا نرخ سود سرمايه در اقتصاد اسلامي و نوسانات آن، نوسانات توليد، تغيير پارامترهاي تابع آلودگي، ميزان نرخ بهينه ماليات بر آلودگي را تحت تأثير قرار مي‌دهد. نتايج آناليز حساسيت براي اقتصاد ايران حكايت از اين دارد كه با افزايش ترجيحات زيست محيطي، نرخ سود و نوسانات توليد، نرخ بهينه ماليات بر آلودگي در حالت بهينه رفاه اجتماعي بايد افزايش يابد. همچنين با افزايش نوسانات نرخ سود سرمايه براي باقي ماندن در حالت بهينه، نرخ ماليات بر آلودگي بايد كاهش يابد.