تحليل فضايي اثرات سرريز شاخص كارآفريني بر رشد اقتصادي استان‌هاي ايران

يكي از مهم‌ترين موضوعات مورد بحث در كشورها، به‌ويژه در كشورهاي درحال توسعه رشد اقتصادي است. يكي از عوامل موثر در افزايش نرخ رشد اقتصادي، كارآفريني مي‌تواند باشد. زيرا كارآفرينان با توجه به خصوصيات ممتاز و برجسته خود قادرند منابع لازم براي ايجاد رشد و توسعه توليد و منابع انساني فراهم كرده، اشتغال و كسب و كار جديد ايجاد كرده و با نوآوري صنعتي، دامنه محصولات و خدمات را توسعه دهند. لذا، در شرايط كنوني ضرورت پرداختن به مقوله كارآفريني و اثرات آن بر بهبود عملكرد متغيرهاي كلان اقتصادي علي الخصوص در استان‌هاي كمتر توسعه‌يافته بيش از پيش احساس مي‌گردد. از اين‌رو، هدف پژوهش حاضر، تحليل فضايي اثرات سرريز شاخص كارآفريني بر رشد اقتصادي در استان-هاي ايران طي بازه زماني 1392-1399 است. نتايج حاصل از اين بررسي در چارچوب داده‌هاي تركيبي فضايي و بر اساس تخمين زن دوربين فضايي نشان داد كه لگاريتم شاخص كارآفريني و اثرات مجاورت آن، تاثيري مثبت بر رشد اقتصادي در استان‌هاي ايران دارد. از ساير نتايج تحقيق، متغيرهاي لگاريتم سرمايه انساني و لگاريتم جريان ورودي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي تاثيري مثبت و معني‌دار بر رشد اقتصادي استان‌هاي فوق دارند در حالي‌كه، متغير نرخ بيكاري تاثيري منفي بر رشد اقتصادي استان‌ها دارد. بر اساس نتايج تحقيق، افزايش اختيارات استاني و منطقه‌اي با توجه به مزيت‌هاي نسبي منطقه‌اي، بهبود زيرساخت‌هاي اقتصادي در استان‌هاي محروم و كمتر توسعه‌يافته جهت سرريز هرچه بيشتر كارآفرينان به آن مناطق توصيه مي‌شود.