كاربرد مدل هيدرولوژي - اقتصادي در مديريت يكپارچه منابع آب حوضه آبريز جازموريان غربي

مقدمه و هدف: كمبود آب و تقاضاي رو به رشد براي آن موجب ايجاد رقابت بر سر استفاده از اين ماده گرانبها گرديده است؛ لذا بايستي درباره چگونگي تخصيص آن ميان بخش هاي مختلف اقتصادي، برنامه ريزي صورت گيرد. هدف تخصيص آب ميان كاربران مختلف حداكثرسازي فايده هاي اجتماعي ناشي از مصرف آب است. مطالعه ي حاضر با ارائه يك ساختار هيدرولوژي-اقتصادي در حوضه آبريز جازموريان غربي در پي حداكثرسازي منافع حاصل از استفاده آب در حوضه ي مذكور مي باشد. مواد و روش ها: براي اين منظور، تابع هدف منافع مصرف آب در بخش كشاورزي، شرب و زيست محيطي مشروط به قيود هيدرولوژي، كشاورزي و نهادي را حداكثرسازي مي نمايد. يافته ها: نتايج نشان داد با تغيير در الگوي كشت و تكنولوژي آبياري، امكان افزايش منفعت در بخش كشاورزي تا 44 درصد منفعت جاري وجود دارد؛ اين در حالي است كه ميزان مصرف آب در اين بخش 11 درصد كاهش مي يابد. علاوه براين با احتساب بخش زيست محيطي در برنامه ريزي يكپارچه مديريت منابع آب و اختصاص آب به تالاب جازموريان نيز منفعتي معادل 56260 ميليون ريال حاصل مي شود. بحث و نتيجه گيري: براساس نتايج در صورت بكارگيري الگوي كشت و استراتژي هاي آبياري پيشنهادي مدل، امكان افزايش سود در كنار كاهش آب مصرفي در بخش كشاورزي وجود دارد كه آب صرفه جويي شده مي تواند در ساير بخش هاي رقيب مورد استفاده قرار گيرد و منافعي ايجاد نمايد يا اينكه موجب كاهش مصرف آب هاي زيرزميني گردد كه به پايداري منابع آبي كمك مي نمايد.