روش شناسي كلامي احمد بن زين العابدين علوي

Theological methodology of Ahmad bin Zain al-Abidin Alavi

سيد احمد بن زين العابدين علوي از عالمان قرن يازدهم، علاوه بر نسبت نسبي و سببي با حكيم ميرداماد، از جمله شاگردان مهم ايشان و شيخ بهايي به شمار مي‌آيد. تسلط ايشان به مباني فلسفي و كلامي از يك سو، و قلم روان و شيوا از سوي ديگر، سبب توانايي ايشان در شرح آثار فلسفي و نگارش تأليفات مستقل كلامي شده است. شرح ايشان بر آثار حكيم ميرداماد كه به توصيه ايشان انجام گرفته، تأليف كتاب «لطائف غيبيه» و نقد عقايد مسيحيت در دو اثر متفاوت، از مهم‌ترين آثار ايشان است. روش ايشان در تأليفات، استفاده حداكثري از عقل و توجّه هم زمان به نقل است. او گاه از ذوق عرفاني نيز در تحليل مباحث استفاده كرده است. در مواجهه با فرقه‌هاي كلامي، تلاش اصلي ايشان معطوف به عقايد اشاعره و معتزله است و كمتر به ديگر فرقه‌ها پرداخته است.

In addition to relative and causal relationship with Hakim Mirdamad, Seyyed Ahmad bin Alavi is considered one of his important students and Sheikh Baha'i. Sear Her mastery of philosophical and theological foundations on the one hand, and her fluent and eloquent writing on the other hand, have led to her ability to describe philosophical works and write independent theological works. In the meantime, her commentary on the works of Hakim Mirdamad, which was carried out on her recommendation, the authoring of the book "Lataef Ghabiyeh" and the criticism of Christian beliefs - in two different works - are of special importance. Her method in her writings is maximum use of reason and attention at the same time as quoting, and sometimes she used a mystical taste in analyzing the topics. In the face of the theological difference, his main effort is focused on the Ash'ari and Mu'tazila beliefs, and he has paid less attention to other Islamic differences.