بررسي ميزان تاب‌آوري محيطي دشت يزد اردكان به‌ لحاظ استقرار صنعت

در سال هاي اخير رشد فزاينده جمعيت و به تبع آن افزايش بهره برداري از منابع طبيعي، فشار بر محيط زيست و منابع محدود آن را افزايش داده كه در نهايت ناپايداري و آلودگي منابع سرزمين را در اغلب مناطق دنيا ايجاد نموده است. امروزه زمينه هاي رويكردهاي نوين در ادبيات توسعه و پايداري جوامع ايجاد شده است كه از آن جمله مي توان به تاب آوري به عنوان رويكردي نو در مواجهه با اختلالات و تنش هاي محيطي اشاره نمود. هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان تاب آوري محيطي دشت يزد اردكان به لحاظ استقرار صنعت مي باشد. در اين پژوهش، يك مدل به منظور مطالعه تأثير ناشي از استقرار صنايع در دشت يزد اردكان ايجاد شد و بر مبناي آن سياست هاي مختلف بر ميزان تاب آوري محيطي اين دشت به لحاظ استقرار صنعت مورد شبيه سازي قرار گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد استفاده از فناوري هاي پيشرفته در واحدهاي صنعتي مي تواند نقش موثري در كاهش آلايندگي و افزايش تاب آوري محيطي اين دشت داشته باشد.