ارزيابي ميزان تناسب توسعه كلانشهر تبريز با رويكرد زيست‌پذيري شهري

هدف اين پژوهش ارزيابي ميزان تناسب توسعه كلانشهر تبريز برا اساس اصول زيست پذيري شهري است. پژوهش حاضر در زمره تحقيقات كاربردي است كه با روش تحليلي ـ موردي و رويكرد كمي انجام گرفته است. با توجه به ماهيت داده ها و عدم امكان كنترل رفتار متغيرهاي مؤثر در مـسئله نيز از نـوع غيرتجربـي است. در ابتدا با استفاده از استانداردهاي موجود، مقادير مطلوب و ايده آل هر كدام از شاخص هاي عملياتي تدوين و مقادير هر شاخص در هر كدام از مناطق 10گانه استخراج شدند. جهت جمع آوري داده ها از روش هاي اسنادي ـ كتابخانه اي شامل منابع تفصيلي سرشماري نفوس و مسكن و آمارنامه كلانشهر تبريز (1396 ـ 1395)، طرح جامع (1395) و تفصيلي (1391) شهر تبريز و همچنين توزيع پرسشنامه و مشاهدات ميداني استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي تي تك نمونه اي، تحليل واريانس يك طرفه (ANOVA)، همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي چند گانه و آزمون تعقيبي شفه در نرم افزار SPSS استفاده شده است. به منظور مدل يابي معادلات ساختاري زيست پذيري با استفاده از معادلات ساختاري در نرم افزار Amos مهم ترين متغيرهاي اثرگذار توسعه (اقتصادي، اجتماعي، كالبدي، نهادي و زيست محيطي) در ارزيابي زيست پذيري كلانشهر تبريز بررسي شد. نتايج پژوهش حاكي از ارزيابي ضعيف گويه هاي مذكور است به طوريكه تعداد كمي در وضعيت پايدار قرار مي گيرد و در بقيه موارد شامل شاخص هاي كالبدي، اقتصادي و زيست محيطي در وضعيت ناپايدار قرار دارند. نتايج اين پژوهش همچنين نشان مي دهد توسعه كلانشهر تبريز دردهه هاي اخير متناسب با اصول زيست پذيري نبوده و سهم مناطق از نظر برخورداري از شاخص هاي زيست پذيري و پايداري يكسان نمي باشد. درنهايت مولفه هاي اثرگذار بر روند تحولات زيست پذيري كلان شهر تبريز احتمال وقوع سناريوهاي بدبينانه را بيش از ساير سناريوها دانسته و احتمال وقوع ساير سناريوها را در حد بسيار ناچيز و ضعيف ارزيابي كرده است.