بررسي احكام مواد مخدر در منابع شرعي

No English title

پيشگيري سوء مصرف و جرائم موادمخدر، يكي از بزرگترين معضل‌هاي كشورهاي جهان از جمله ايران است. بر اساس آمار موجود، بيش‌تر از نصف زندانيان كشور در ارتباط با مواد مخدر، محبوس هستند. ضرورت دارد موثرترين روش‌هاي ترك اعتياد و جرايم مواد مخدر در جامعه، بررسي شود. از راههاي تاثيرگذار در مقوله مواد مخدر، روش دين‌محوري است، چون باورها و نگرش‌هاي ديني در هنجارها و ناهنجاري‌ها، نزد اكثريت مسلمانان تاثيرگذار هستند، بنا بر اين، تبيين دقيق نگاه ديني حكم اعتياد و مواد مخدر در منابع شرعي (قرآن، روايات ، اجماع،و...) مي‌تواند در پيشگيري و كنترل آنها مؤثر باشد. در پژوهش حاضر كه به روش توصيفي ـ تحليلي كار شده است، اين سؤال را كه نگاه دين و شرع به مقوله مواد مخدر و اعتياد، مثبت است يا منفي؟ و آيا حليت يا حرمت مواد مخدر را مي‌توان بر مبناي احكام ديني به دست آورد؟ بررسي خواهيم نمود. خوشبختانه در نتايج حاصل از منابع ديني و اصول كلي قرآني مثل اصل صيانت نفس، اصل حرمت اسراف و تبذير، اصل حرمت خبائث، اصل حرمت لغو و بيهودگي و... ؛ نيز بر اساس روايات خاص و عام كه در مذمت استعمال و خريد و فروش مواد مخدر با تكيه بر اجماع و سيره فقها مي‌توان حكم حرمت مواد مخدر را به دست آورد. در اين تحقيق، از منابع ارزشمندي مانند تحف العقول حراني، وسائل الشيعه شيخ حر عاملي، تفسير التبيان شيخ طوسي، جامع الاحكام قرطبي، كتاب الضار و النافع و تاثيرات المخدرات عبدالطيف ياسين، استفاده شده است و با روش توصيفي-تحليلي، سعي شده كه از ابزار دين و شريعت، جهت پيشگيري از اين پديده شوم استفاده گردد و حكم فقهي (حرمت يا حليت) مواد مخدر از منابع شرعي به دست آورده شود تا در نتيجه چون بافت مذهبي اكثريت جامعه، مسلمان مي‌باشد و نسبت به حليت و حرمت موضوعات دغدغه‌مند مي‌باشند و از طرفي نيز وقتي حكم حرمت اين مواد با صداقت اعلام شد زمينه پيشگيري و عدم ورود خيلي از جوانان جامعه اسلامي به اين عرصه فراهم خواهد شد.

No English abstract