بررسي تأثير پارامترهاي يك جاذب ديناميكي غيرخطي در كاهش دامنه ارتعاش يك سيستم غيرخطي

هدف اين مقاله، استفاده از جاذب ديناميكي غيرخطي به صورت تير يك سرگيردار با يك جرم متمركز در انتهاي آن به منظور كاهش دامنه ارتعاشات نوسانگر غيرخطي تشديد شده مي‌باشد. سيستم ارتعاشي اوليه شامل جرم، فنر غيرخطي و ميرايي ويسكوز مي‌باشد و نيروي هارمونيك به آن اعمال شده و باعث تشديد سيستم مي‌شود. در اين حالت براي كاهش دامنه ارتعاش، از يك جاذب ديناميكي غيرخطي استفاده شده است. به اين منظور ابتدا، انرژي جنبشي و انرژي پتانسيل سيستم ارتعاشي محاسبه شده و سپس با استفاده از معادلات لاگرانژ، معادلات حاكم بر سيستم استخراج مي‌شود. براي حل معادلات حاكم، از روش مقياس‌هاي چندگانه استفاده مي‌شود. با كدنويسي در متلب و حل عددي، در حالت ناچيز در نظر گرفتن جرم جاذب و سفتي فنر غيرخطي دافينگ، صحه‌گذاري نتايج انجام مي‌شود. تأثير جاذب ديناميكي ارتعاش غيرخطي بر كاهش دامنه ارتعاشات نوسانگر تشديد شده، به خوبي قابل مشاهده است. همچنين تأثير پارامترهاي اصلي جاذب ديناميكي غيرخطي بر روي دامنه ارتعاشات سيستم اوليه بررسي مي‌شود.