بررسي ساختار عاملي و اعتباريابي مقياس ارزيابي رفتار خودكشي نوجوانان در دختران دانش‌آموز دوره متوسطه دوم شهر كرمان در سال 1400 : يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: اعتبارسنجي مقياس رفتار خودكشي مي‌تواند به ارزيابي چگونگي و كيفيت رفتار كمك بيشتري نمايد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر تعيين ساختار عاملي و اعتباريابي مقياس ارزيابي رفتار خودكشي نوجوانان در دختران دانش‌آموز دوره متوسطه دوم شهر كرمان در سال 1400 بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع توصيفي است. جامعه آماري شامل كليه دختران دانش‌آموز دوره متوسطه دوم شهر كرمان در سال ۱۴۰۰ بود. تعداد 682 نفر به عنوان نمونه تعيين شد. نمونه ها به‌ روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش از طريق دو مقياس ارزيابي رفتار خودكشي نوجوانان و احتمال خودكشي Cull و Gill جمع‌آوري گرديد. براي بررسي روايي و پايايي مقياس از روش‌هاي روايي محتوا، همگرا، روايي سازه، روش‌هاي همساني دروني استفاده گرديد. يافته‌ها: تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي نشان داد كه مقياس ارزيابي رفتار خودكشي نوجوانان از سه عامل تشكيل ‌شده است كه در مجموع 62/88 درصد از واريانس رفتار خودكشي را تبيين مي‌كنند. نسبت روايي محتوايي و شاخص روايي محتوايي براي همه سؤالات قابل قبول بود. اين پرسش نامه به همراه مقياس احتمال خودكشي Cull و Gill اجرا شد كه با 16 آيتم از روايي هم زمان مناسبي برخوردار بود (0/001 P). ضريب آلفاي كرونباخ براي كل مقياس 0/84 و خرده مقياس ها در محدوده 0/87 تا 0/95 بود. نتيجه‌گيري: مقياس ارزيابي رفتار خودكشي نوجوانان ۱۶-آيتمي داراي پايايي و روايي مناسب براي دختران دانش‌آموز است. بنابراين، اين مقياس را مي توان براي ارزيابي وضعيت رفتار خودكشي نوجوانان در دختران دانش‌آموز دوره متوسطه به كار برد.