بررسي افكار و اقدام به خودكشي در ميان كادر درمان در دوران همه‌گيري كوويد-19: يك مطالعه مروري نظام‌مند

زمينه و هدف: يكي از پيامد هاي روان شناختي ناشي از همه گيري كوويد-19، بروز افكار و اقدام به خودكشي در ميان افراد جامعه و به خصوص كادر درمان بود. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين رفتار خودكشي در ميان كادر درمان در دوران همه گيري كوويد-19 انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه مروري نظام‌مند حاضر، در فروردين ماه ‌1402، با استفاده از موتورهاي جستجوگر SID، Magiran، ScienceDirect، Google Scholar، PubMed، Springer، Scopus و هم‌چنين كليدواژه‌هاي Suicide، Treatment staff، Health care workers، Nurses، Physicians، COVID-19، Coronavirus و معادل فارسي آن‌ها در ارتباط با افكار و اقدام به خودكشي كادر درمان انجام شد. تعداد 10 مقاله مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه افكار خودكشي از 6/31 تا 15/81 درصد و اقدام به خودكشي در بين كادر درمان از 10/8 تا 11/1 درصد متغير بود. عواملي از قبيل سلامت روان نامطلوب، خواب كم، استرس زياد، حمايت كم، كاهش اعتمادبه‌نفس، مصرف داروي روان‌گردان، نگراني درآمد، تنهايي، انزواي اجتماعي، نداشتن فرزند، استرس ناشي از همه گيري كوويد-19، افسردگي، اضطراب و اقدام به خودكشي قبلي، از مهم‌ترين عوامل پيش‌بيني كننده اقدام به خودكشي بودند. نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش ضمن تأكيد بر رشد آگاهي در زمينه علل و روش هاي خودكشي ميان كادر درمان، ضرورت اين موضوع را متوجه متصديان و برنامه ريزان سازمان هاي بهداشتي و درماني مي كند تا در راستاي تدوين سياست هاي پيش گيري از خودكشي در همه گيري ها، گام هاي اصولي بردارند.