اثر ورزش و سيگنال‌دهي انسولين بر انتقال‌دهنده گلوكز نوع ۴ در عضلات اسكلتي: مروري روايتي

مقدمه: انتقال‌دهنده گلوكز نوع ۴ (Glucose transporter type 4: GLUT4) يك انتقال‌دهنده غشايي گلوكز است كه تحت تاثير سيگنال‌دهي انسولين و انقباض عضلاني مي‌باشد. هدف مطالعه حاضر مروري بر عملكرد GLUT4 در شرايط طبيعي و مقاومت به انسولين و هم‌چنين نقش تمرينات ورزشي بر كينتيك GLUT4 در عضلات اسكلتي است. در مطالعه حاضر با جستجوي كلمات كليدي ورزش؛ تمرين ورزشي؛ سازگاري هاي ورزشي؛ ناقل گلوكز؛ جذب گلوكز؛ انتقال‌دهنده گلوكز نوع 4؛ ديابت نوع 2؛ سيگنال‌دهي انسولين؛ مقاومت به انسولين از پايگاه‌هاي الكترونيكي مقالات مرتبط تا نوامبر 2022 ميلادي جستجو و وارد مطالعه شدند. نتيجه‌گيري: عضلات اسكلتي به خاطر عوامل پاتولوژيك ديابت نوع 2 در تحويل، جذب و متابوليسم گلوكز دچار اختلال مي‌شوند و اختلالات پاتولوژيكي بافت عضلاني در سيگنال‌دهي انسولين و كميت و عملكرد GLUT4 اثر مي‌گذارد. در مرور حاضر مشخص شد كه يك جلسه تمرين ورزشي موجب شروع بيان ژن و توليد پروتئين GLUT4 و جابه‌جايي آن از انبارهاي درون سلولي به ساركولما مي‌شود؛ اين اثر ورزش موضعي و مربوط به انقباض عضلاني مي‌باشد. بيان ژن و پروتئين GLUT4 در پاسخ به تمرينات ورزشي منظم افزايش مي‌يابد و منجر به افزايش سطح كل پروتئين GLUT4 در عضلات اسكلتي مي‌شود؛ هم‌چنين تمرينات ورزشي منظم موجب بهبود سيگنال‌دهي انسولين و در نتيجه بهبود كارآيي عضله براي برداشت گلوكز خون مي‌شود. با توجه به نقش فعاليت جسماني بر عملكرد عضله در برداشت گلوكز خون، يكي از اهداف درماني در ديابت نوع 2 حفظ توده عضلاني، افزايش توده عضلاني و هم‌چنين افزايش عملكرد عضلاني (كيفيت عضله) مي‌باشد.