اهميت القاي مدل اندومتريت و سايتولوژي واژينال در موش صحرايي؛ يك مطالعه مرور روايتي

مقدمه: اندومتريت نوعي بيماري سيستم توليد مثلي جنس ماده است كه با التهاب در غدد اندومتريوم و بافت استرومايي آن مشخص مي ‌شود و معمولاً در اثر آلودگي رحم با عوامل عفوني به وقوع مي ‌پيوندد. مدل ‌‌هاي حيواني اندومتريت باليني براي جلوگيري از بروز و درمان اندومتريت بسيار بااهميت هستند. روش سايتولوژي واژن به‌ عنوان استاندارد طلايي براي تعيين مرحله سيكل استروس در موش‌هاي صحرايي ماده در نظر گرفته مي شود. هدف از مطالعه حاضر، القاي اندومتريت در مدل موش صحرايي و تعيين مراحل سيكل استروس اين حيوان با استفاده از روش سايتولوژي واژينال به منظور القاي موفقيت آميز اين عارضه در اين مدل حيواني بود. نتيجه‌گيري: التهاب سبب تغيير در توليد سايتوكين ‌هاي اندومتر مي‌ شود كه احتمالاً با ايجاد اختلال در عملكرد بافت اندومتر، باعث اختلالاتي در قاعدگي و كاهش پذيرش روياني اندومتر شود. افزايش بيان ژن ‌هاي سايتوكين ‌هاي خاص همانند IL-6، IL-8 و TNF-α مي ‌توانند در تشخيص شدت و درجه اندومتريت استفاده شوند. عفونت ‌هاي رحمي تحت عنوان پيامدي از آسيب ‌هاي وارده به مكانيسم‌ هاي دفاعي بافت رحمي شناخته مي‌ شوند كه به‌ وسيله تغييرات فيزيولوژيك ايجاد شده در دوره پس از زايش به وقوع مي ‌پيوندند. گونه ‌هاي اكسيژن فعال در دوره پس از زايمان بيش از حد توليد مي‌ شوند. عدم تعادل بين توليد گونه‌ هاي اكسيژن فعال و پاك سازي آن منجر به ايجاد شرايط استرس اكسيداتيو مي ‌شود. از طرفي ارتباط معناداري بين بيماري ‌هاي التهابي همانند اندومتريت و استرس اكسيداتيو وجود دارد. از طرفي با تعيين دقيق سيكل استروس موش صحرايي با استفاده از روش سايتولوژي واژن، به ‌خوبي مي‌ توان اندومتريت را در اين گونه القا نمود.