بررسي اثر تجويز اورليستات بر رفتار افسردگي موش به دنبال القاي افسردگي با روش استرس اجتناب ازآب

مقدمه: داروهاي كاهنده وزن در ايجاد افسردگي نقش دارند. اورليستات از داروهاي پر مصرف كاهنده وزن محسوب مي‌شود ولي بررسي‌هاي پيش باليني در مورد اثر اين دارو بر خلق صورت نگرفته است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر اورليستات به تنهايي و به دنبال القاي استرس بر رفتار افسردگي موش بود. روش بررسي:در اين مطالعه بنيادي-كاربردي موش‌هاي نر سفيد (2±27 گرم) در شش گروه شامل 7 موش استفاده گرديد. اورليستات به صورت خوراكي و ايمي‌پرامين (كنترل مثبت داروي مرجع) داخل صفاقي روزانه تجويز شدند، افسردگي با روش استرس اجتناب از آب براي 14 روز القا گرديد. فعاليت حركتي با تست لوكوموتور اندازه‌گيري شد، افسردگي با اندازه‌گيري بي‌حركتي حيوان در تست شناي اجباري و غذا خوردن در تست اجتناب از غذا خوردن در محيط جديد و ترجيح مصرف سوكروز بررسي گرديد. نتايج: اورليستات (25 mg/kg) تغييري در فعاليت لوكوموتور ايجاد نكرد. استرس باعث افزايش مدت زمان بي‌حركتي در تست شناي اجباري در مقايسه با گروه كنترل استرس (2±98/2 ثانيه، 0/001 P) گرديد. مدت زمان بي‌حركتي گروه اورليستات تفاوتي با كنترل نداشت، گروه اورليستات-استرس نيز تفاوت قابل‌توجهي با گروه استرس تنها نداشت (0/05 P). در تست اجتناب از غذا خوردن نتايج زمان اولين غذا خوردن و مقدار غذاي مصرفي گروه اورليستات تفاوتي با كنترل نداشت و اورليستات-استرس نيز تفاوت قابل‌توجهي با گروه استرس تنها نداشت. در گروه اورليستات-استرس ترجيح محلول سوكروز (69/8‌%) افزايش يافت. ايمي‌پرامين باعث كاهش رفتارهاي افسردگي حيوان گرديد. نتيجه‌گيري: تجويز اورليستات باعث رفتار افسردگي نشد و باعث بدتر شدن رفتار افسردگي در حضور استرس در حيوانات نگرديد. بررسي اثرات مزمن ارليستات بر افسردگي پيشنهاد مي‌شود.