بررسي آگاهي و نحوه مديريت دندانپزشكان شهر يزد در مورد عوارض چشمي متعاقب تزريق بي‌حسي موضعي در سال 1400

مقدمه: بي‌حسي موضعي يك بخش روتين در تمام اعمال دندانپزشكي مي‌باشد كه مي‌تواند عوارضي را در پي داشته باشد. يكي از مهم‌ترين عوارض جانبي تزريق بي‌حسي داخل دهاني اختلالات چشمي است. هدف از اين مطالعه بررسي آگاهي و نحوه مديريت صحيح دندانپزشكان شهر يزد پيرامون عوارض چشمي متعاقب تزريق بي‌حسي موضعي دهان مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، 193 نفر دندانپزشك شاغل در شهر يزد براساس نمونه‌گيري سرشماري وارد مطالعه شدند و پرسشنامه‌اي مشتمل بر دو بخش ويژگي‌هاي دموگرافيك و سوالات آگاهي و عملكرد را تكميل نمودند و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارversion 16  SPSS و آزمون‌هاي ANOVA، T-Test و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. نتايج: ميانگين نمره آگاهي شركت كنندگان 0/6 ±1/21 با دامنه تغييرات 0 تا 2 بود. ميانگين نمره آگاهي زنان بيشتر از مردان بود و از لحاظ آماري اختلاف معني‌داري مشاهده شد (P ≤0/05). بين نمره آگاهي و ميزان تحصيلات، سابقه كار و سن رابطه معني‌داري مشاهده نشد (P≥0/05). تنها 13/1 درصد از دندانپزشكان عمومي و 25 درصد از متخصصين سابقه تجربه عارضه چشمي پس از تزريق بي‌حسي داخل دهاني را داشتند. نتيجه‌گيري: دندانپزشكان شهر يزد در زمينه عوارض چشمي به دنبال تزريق بي‌حسي موضعي آگاهي متوسطي داشتند و با توجه به اهميت زياد پيشگيري و مديريت عوارض چشمي به دنبال تزريق بي‌حسي موضعي به نظر مي‌رسد برگزاري دوره‌هاي بازآموزي پيرامون اين موضوع و نحوه مديريت آن الزامي است.