بينش جديد در پاتوژنز، تشخيص و درمان آرتريت پسورياتيك

مقدمه: آرتريت پسورياتيك (PSA) يك اختلال اسكلتي عضلاني التهابي است كه با اختلال عملكردي معني‌داري در بافت سينوويال، تاندون‌ها و نواحي محوري مشخص مي‌شود. PSA با بيماري‌هاي متابوليكي مانند ديابت، چاقي، نارسايي احتقاني قلب، بيماري كبد چرب و افسردگي و/يا اضطراب مرتبط است. به دليل تفاوت در تظاهرات باليني PSA، برخي از بيماران از طريق معاينه باليني تشخيص داده نمي‌شوند. تشخيص يا مشاوره تأخيري آرتريت پسورياتيك باكيفيت پايين زندگي و افزايش فراواني بيماري‌هاي همراه و وضعيت التهابي مداوم مرتبط است. هدف از مطالعه حاضر بررسي علل متعدد PSA، ابزار غربالگري و درمان دارويي مي‌باشد. مقالات از پايگاه‌هاي اطلاعاتي بين‌المللي از جمله پايگاه‌هاي اطلاعاتي Magiran، Scopus، Google Scholar، PubMed و Springer جستجو شدند. براي استخراج مقالات از كلمات كليدي آرتريت پسورياتيك، ابزارهاي غربالگري، پاتوژنز، درمان و نشانگرهاي زيستي استفاده شد. نتيجه‌گيري: مطالعه ما نشان مي‌دهد كه ناهمگوني در اتيولوژي PSA يكي از دلايل اصلي مشكلات در طبقه‌بندي اين طيف بيماري است. توضيح ناهمگوني اين بيماري ممكن است بر تغييرات در عوامل ژنتيكي و محيطي متمركز باشد. راهبردهاي غربالگري (مثلاً معيارهاي CASPAR و نشانگرهاي زيستي) اولين قدم مهم در درمان اوليه مي‌باشد. همچنين، درمان‌هاي مختلفي براي كمك به كاهش مشكلات مفصلي، ضعف عضلاني و شدت بيماري در دسترس هستند. تشخيص فاكتورهاي وابسته به PSA مي‌تواند به مداخله زودهنگام اين بيماران براي رفع نيازهاي باليني و پاراكلينيكي كمك كند. در اينجا مروري به‌روز شده از تشخيص زودهنگام، ويژگي‌هاي باليني، پاتوژنز، ابزارهاي غربالگري، نشانگرهاي زيستي، و توصيه‌هاي درماني، از جمله داروهاي بيولوژيكي جديد ارائه مي‌كنيم.