سالمندي و بازتوليد طرد: مطالعه تجربه سالمندان شهر كرج از طرد در روابط خانوادگي

تحولات ساختاري و ارزشي ايجادشده در جامعه، مناسبات دروني خانواده ازجمله نحوة مواجهه و مناسبات نسلي با سالمندان را دستخوش تغيير كرده است. با ابتناي بر اين جريان، پژوهش حاضر به توصيف عميق تجارب سالمندان از طردشدگي در روابط خانوادگي مي‌پردازد. اين پژوهش با روش‌شناسي كيفي، روش پديدارشناسي توصيفي، روش نمونه‌گيري هدفمند با استراتژي حداكثر تغييرات و تكنيك مصاحبة عميق نيمه‌‌ساختاريافته با 12 نفر از زنان و مردان سالمند 60 سال و بالاتر شهر كرج انجام گرفت و مصاحبه‌ها با استراتژي پيشنهادي كولايزي تحليل شدند. نتايج حاصل از تحليل تجارب زيستة سالمندان از طردشدگي در روابط خانوادگي، در چهار تم نوظهور شامل «احساس حذف‌شدگي»، «تنهايي و فقدان حك‌شدگي اجتماعي»، «زندگي با استيگماي (داغ ننگ) سني» و «رنج‌بُردن و ترس از سَربارشدن» به دست آمد. پديدة محوري تحقيق كه دلالت بر ذات فراگير تجربة طرد سالمندان در روابط خانوادگي دارد، سالمندي و بازتوليد طرد بود كه حاكي از آن است كه طردشدگي سالمندان يك كلّيت با مجموعه‌اي از عناصر متداخل و با رابطة ديالكتيك و سيّال است كه طردشدگي در يكي از ابعاد آن، سبب طردشدگي در ساير ابعاد هم مي‌‌شود.