واكاوي تجربه‌ي زيسته زنان فروشندهِ شاغل در مراكز خريد شهر تهران

اين پژوهش درصدد است كه تجربه‌ي زيسته زنان فروشنده شاغل در مراكز خريد جديد را شرح دهد و به دلالت‌هاي معنايي آن دست يابد. پاساژها و مال ها طي سال هاي اخير، در كلانشهرهايي همچون تهران گسترش يافته و اشكالي از فرهنگ مصرفي در جامعه و نيز، كار غيررسمي و زنانه شدن نيروي كار و چالش هاي آن را به نمايش مي گذارند. پژوهش حاضر با روش نظريه زمينه اي به انجام رسيده است. براي انتخاب نمونه ها از روش نمونه گيري هدفمند با حداكثر تنوع و براي گردآوري داده ها از مصاحبه نيمه ساخت يافته استفاده شده است. در نمونه پژوهش، 30 نفر از زنان فروشنده شاغل در مراكز خريد مشاركت داشته اند. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه زمينه‌ها و شرايط علّي همچون خودگرداني اقتصادي، دسترسي آسان به شغل فروشندگي، زنانه بودن محيط كار، فرصتي براي ديده شدن و بازتعريف هويت زنانه در واكاوي تجربه زيسته زنان شاغل، نقش داشته‌اند. در اين ميان، ناديده گرفتن قوانين كار، بدن هاي كار شامل، بدن نمايشي (تحميل كدهاي پوششي و آرايشي و الگوي مدل فروشنده) و بدن مراقبتي، خوشرويي تصنعي، و عقلانيت مشتري‌مداري به عنوان راهبردها و علاقه مندي به شغل فروشندگي به عنوان شرايط مداخله گر عمل مي كنند. بر اساس مطالعه‌ي حاضر، تجربه‌ي زيسته زنان فروشنده در مراكز خريد، تن دادن به فرودستي، شخصيت شناسي، و از خود بيگانگي را در پي داشته است. مقوله‌ي هسته نيز به «فروشندگي به مثابه بهره‌كشي»، دلالت دارد.