بررسي تاثير «آموزش مديريت زمان» بر تنش درك شده و تاب آوري پرستاران تازه كار شاغل در بخش هاي كوويد19 در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه: تنش و تاب آوري از جمله عوامل تاثيرگذار بر عملكرد پرستاران تازه‌كار، به خصوص در شرايط بحران هايي نظير همه گيري كوويد19 بوده  و استفاده صحيح از زمان مي تواند در بهبود آن موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مديريت زمان بر تنش درك شده و تاب آوري پرستاران تازه‌كار شاغل در بخش هاي كوويد 19 در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد. روش كار: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش پرستاران تازه‌كار شاغل در 4 بيمارستان آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1401 بود. نمونه شامل 70 تن از پرستاران تازه‌كار بخش هاي بستري بيماران كوويد19بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت جلوگيري از نشر اطلاعات، بخش هاي محل اشتغال آن ها به‌صورت تصادفي به 2 گروه مداخله و كنترل تقسيم شد. داده ها با پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس تنش ادراك شده (Perceived Stress Scale) و مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون (Connor and Davidson Resilience Scale) جمع‌آوري گرديد. روايي صوري و محتوايي به روش كيفي توسط 7 تن از متخصصين بررسي و درمورد پايايي به مطالعات قبلي اكتفا شد. در گروه مداخله، آموزش مديريت زمان از طريق تحويل بسته آموزشي شامل كتابچه، فيلم، پمفلت و چارت زمان‌بندي فعاليت‌هاي پرستاري، با استفاده از منابع معتبر پرستاري، ارائه و انجام گرديد و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. 4 هفته بعد از آموزش مديريت زمان، مجدداً هر دو ابزار در هر 2 گروه مداخله و كنترل تكميل شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 تحليل شد. يافته ها: در گروه مداخله ميانگين تنش از 18.81 به 16.75 كاهش و ميانگين تاب‌آوري از 85.31 به 91.39 افزايش يافت و نتايج از نظر آماري معنادار بود (0.001 P) كه در گروه كنترل معنا‌دار نبود و به ترتيب (0.051=P) و (0.178=P) به‌دست آمد. نتيجه گيري: آموزش مديريت زمان مي تواند منجر به كاهش تنش و افزايش تاب‌آوري در پرستاران تازه‌كار شود. لذا پيشنهاد مي شود از اين مداخله به‌ صورت برنامه توجيهي بدو ورود پرستاران تازه‌كار استفاده شده تا براي شرايط بحران‌هايي نظير همه‌گيري كوويد19 آماده گردند.