پيش بيني تجربه سوگ والد براساس سبك اسنادي در دانش آموزان دختر با ميانجيگري بهزيستي روانشناختي

مقدمه: از دست دادن والد/ والدين يك رويداد آسيب زا بوده و پيامدهاي كوتاه مدت و بلندمدت سبب كاهش سلامت روان نوجوان مي شود. هدف اين پژوهش پيش بيني تجربه سوگ والد براساس سبك اسنادي در دانش آموزان دختر با ميانجيگري بهزيستي روانشناختي بود. روش كار: روش پژوهش توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام دانش آموزان دختر تك والد در دوم متوسطه شهر كرمانشاه در نيمسال تحصيلي اول و دوم سال 1400-1399 به تعداد 750 تن بود. 283 تن به روش تصادفي خوشه اي انتخاب و وارد پژوهش شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه تجربه سوگ (Grief Experience Questionnaire)، پرسشنامه سبك اِسنادي (Attributional Style Questionnaire) و مقياس بهزيستي روانشناختي- نسخه تجديدنظر شده (Psychological Well-Being Scale-Revised) استفاده شد. روايي محتواي ابزار ها به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. براي تحليل داده ها از الگوي معادلات ساختاري و نرم افزارهاي اس پي اس اس 24 و آموس 24 استفاده شد. يافته ها: ضريب مسير غيرمستقيم بين سبك اسناد منفي و سوگ (0.05 P، 0.226=β) مثبت و ضريب مسير غيرمستقيم بين سبك اسناد مثبت و سوگ (P 0.05, β=0.221) منفي و در سطح 0.05 معنادار بود. نتيجه گيري: اسنادهاي مثبت و منفي با ميانجيگري بهزيستي روانشناختي، سوگ را پيش بيني مي‌كند. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود كه در مدارس جهت كاهش سوگ در دانش آموزان تك والد سبك هاي اسناددهي و بهزيستي روانشناختي آن ها تقويت شود.