در باب آيندة برنامه‌هاي درسي دانشگاهي

در دو بخش گذشته، استدلات روزندال در بيان اهميت ادبيات جهان از نظرتان گذشت. به‌طورخلاصه به‌دليل تغييرات جهاني و ظهور فرهنگ‌هاي جديد، به‌ويژه چين و هند، تغيير مطالعات ادبي كه تاكنون از طريق مفاهيم اروپايي شكل گرفته و همواره بر اين منطقه متمركز بوده، اجتناب‌ناپذير است و بايد تدريجاً زبان‌ها و متون كمترخوانده‌شده را شامل شود. از طرفي، اگرچه ايده‌هاي پسااستعماري تاحدي مفيد هستند، اما نمي‌تواند به مطالعة متون توليدشده در خارج از شبكة اروپايي (و مستعمرات سابق)، و يا تحليل ترجمه كمكي كند. همزمان ساختارهاي سياسي پساملي، سهولت جابه‌جايي جمعيت و مهاجرت در جهان، و همه‌گيرشدن رسانه‌هاي جديد مانند اينترنت، ايدة فرهنگ ملي به‌صورت قرن نوزدهم ميلادي را منسوخ كرده است. اين بدان معناست كه نمو سنت‌هاي ادبي منحصراً در يك حوزة ملي محدود اتفاق نمي‌افتد. علاوه بر آن، رشد بسيار سريع بسترهاي ارتباطي و داستاني جديد، همچون بازي‌هاي رايانه‌اي، شيوه‌هاي قديمي تفكر دربارة ادبيات و فرهنگ را غيرممكن مي‌كند