اثربخشي آموزش رياضي مبتني بر يادگيري معكوس برانگيزش تحصيلي و ميزان رضايت از شيوه تدريس در دانشجو معلمان

هدف از اين پژوهش اثربخشي آموزش رياضي مبتني بر يادگيري معكوس برانگيزش تحصيلي و ميزان  رضايت از شيوه تدريس در دانشجو معلمان است. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود .جامعه آماري موردمطالعه در اين پژوهش دانشجو معلمان رشته آموزش ابتدايي دانشگاه فرهنگيان پرديس شهيد بهشتي هرمزگان مي‌باشند كه از ميان آنها 30 نفر از افرادي كه درس آموزش رياضي را در نيمسال دوم سال تحصيلي 1399 انتخاب كرده بودند به‌عنوان نمونه تحقيق به‌صورت هدفمند در نظر گرفته شدند. دانشجويان به شكل تصادفي در دو گروه، (14) نفر در گروه آزمايش و براي تدريس معكوس و (16) نفر در گروه كنترل براي تدريس سنتي انتخاب شدند. براي سنجش انگيزش تحصيلي از پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر  استفاده شد. ضرايب پايايي پاره مقياس هاي اين ابزار با استفاده از فرمول 20 كودر- ريچاردسون بين0.05تا 0.084 گزارش شد. براي بررسي ميزان رضايتمندي دانشجو معلمان از پرسشنامه احديت كه شامل15 گويه كه براي روايي پرسشنامه به شيوه اعتبار محتوا از طريق دريافت نظرات 10 نفر از استادان گروه آموزش رياضي دانشگاه فرهنگيان بررسي شد و پايايي آن به شيوه ضريب كودر- ريچاردسون بررسي و 0.82 محاسبه و تاييد شد، در پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. تدريس معكوس به مدت سه هفته و هر هفته 2 جلسه واحد درسي آموزش رياضي براي دانشجو معلمان آموزش ابتدايي بود كه در هفته يك جلسه تدريس معكوس در منزل(يادگيري در منزل توسط منابع تهيه‌شده توسط نويسنده) انجام گرفت و يك جلسه حل تمرينات در كلاس صورت گرفت. نتايج حاصل از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون T نشان داد كه آموزش رياضي مبتني بر يادگيري معكوس برانگيزش تحصيلي و ميزان رضايت از شيوه تدريس در دانشجو معلمان كلاس معكوس نسبت به كلاس سنتي افزايش داشته است.