نقش جهت گيري مذهبي، صميميت زوجين و رضايت از زندگي در پيش بيني سلامت عمومي زنان متأهل

سلامت عمومي زنان به دليل تأثير زيادي كه بر سلامت خانواده و جامعه دارد، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش جهت‌گيري مذهبي، صميميت زوجين و رضايت از زندگي در پيش‌بيني سلامت عمومي زنان متأهل انجام شد. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز خدمات جامع سلامت منطقه 7 ناحيه 1 شهر مشهد در سال 1399 بود كه تعداد آنها 1053 نفر برآورد شد كه به شيوه‌ي نمونه‌گيري در دسترس، 278 زن متأهل انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي جهت‌گيري مذهبي آلپورت، صميميت زوجين تامپسون و والكر (MIS)، رضايت از زندگي داينر و همكاران (SWIS) و سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر (GHQ) پاسخ دادند. به منظور تحليل داده‌ها از روش‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به روش گام به گام استفاده شد. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه بين جهت‌گيري مذهبي با سلامت عمومي زنان متأهل رابطه معناداري مشاهده نشد. همچنين صميميت زوجين و رضايت از زندگي با سلامت عمومي زنان متأهل رابطه معناداري داشتند. علاوه بر آن نتايج تحليل رگرسيون به روش گام به گام نشان داد كه صميميت زوجين و رضايت از زندگي هركدام به‌ترتيب 14% و 15% از واريانس سلامت عمومي زنان متأهل را تبيين كردند. به طور كلي هرچه ميزان رضايت از زندگي و صميميت زوجين بيشتر باشد زنان متأهل از سلامت عمومي بالاتري برخوردارند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش به نظر مي‌رسد كه صميميت زوجين و رضايت از زندگي نقش تعيين‌كننده در پيش‌بيني سلامت عمومي زنان متأهل دارند.