بررسي ظرفيت گونه‌ي ادبي فانتزي در كاهش تنش‌هاي نوجوان ‏(برمبناي تحليل روانشناختي رمان شاهزاده‌ي شنل‌تشتكي)‏

هدف اين پژوهش، واكاوي قابليت‌هاي فانتزي در بازنمايي رشد شخصيت نوجوان است. فانتزي مهم‌ترين و پُركشش‌ترين گونه‌ي ادبي كودك و نوجوان، ظرفيت‌هاي فراواني براي بازنمايي و بازسازي روان نوجوان دارد. فانتزي قادر است ناخودآگاه شخص را در ساحتي خيالي بازنمايي كند. به اين طريق اضطراب‌ها و هراس‌هاي واپس‌زده‌شده، در شكلي نمادين جلوه مي‌كنند. در اين پژوهش به روش تحليل محتواي قياسي، فرايند رشد شخصيت نوجوان و دستيابي او به اعتماد‌به‌نفس بررسي شده است. بدين‌منظور ضمن تحليل ماهيت ناخودآگاه فرويد، از نظريه‌ي «عقده‌ي حقارت» آلفرد آدلر استفاده شده است. رمان شاهزاده‌ي شنل‌تشتكي اثر مهدي رجبي دغدغه‌هاي يك نوجوان را بازگو مي‌كند. او كه از لكنت زبان رنج مي‌برد و از طرف همسالان تحقير شده است، به‌مرور منزوي مي‌شود. جبران عقده‌ي حقارت، او را به مسيرِ بازيابي اعتمادبه‌نفس رهنمون مي‌سازد. نوجوان در سفري خيالي با موانعي مواجه مي‌شود و با هيولاهاي ترسناك مبارزه مي‌كند. هريك از عناصر وحشت‌آور دنياي فانتزي نماد يكي از ترس‌هاي اوست. در راه چيرگي بر ترس‌ها، كودك مي‌آموزد كه بايد بدون گريز از ماهيت خويش، از نيروهاي نهفته در درون خود ياري ‌جويد. شنل‌تشتكي كه در اين رمان، نماد لكنت زبان اوست يكي از مهم‌ترين ابزارهاي جادويي ياري‌گر او در اين راه است. شمشير جادويي ابزار ديگري است كه سلاح او در اين رويارويي است. شمشيري كه در اصل وسيله‌ي بازي دوران كودكي او بوده و نماد نيروي سالم و چابك دروني اوست. سرانجام با پيروزي بر هيولاها، ترس‌ها را به‌سويي مي‌نهد و خويشتنِ نيرومند و پُرنشاط خود را بازيابي مي‌كند.