احساس امنيت زنان در شهر تهران

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه جامعه‌شناختي احساس امنيت زنان در شهر تهران انجام شده است.روش تحقيق: به روش نظريه مبنايي انجام شده است. جامعه مورد ‌‌مطالعه، زنان خانه‌دار، شاغل، متأهل و مجرد بالاي 18سال شهر تهران هستند. ابزار  جمع آوري اطلاعات مصاحبه نيمه ساختاريافته است، بعد از انجام 24 مصاحبه داده‌ها به اشباع رسيد، تجزيه ‌و تحليل‌ داده‌‌ها به روش كدگذاري سه‌گانه؛ باز، محوري و انتخابي انجام‌ شده است.يافته ها: تحليل تجارب مشاركت ‌كنندگان پيرامون احساس امنيت منجر به شناسايي و استخراج بالغ ‌بر 664 كدباز، 64 كد محوري و 27 كد گزينشي است كه در قالب مدل پارادايمي شامل: شرايط علي، شرايط زمينه‌اي، شرايط مداخله‌گر و راهبرد‌ها قرار گرفت.نتيجه‌گيري: نتايج به‌طوركلي نشان‌ مي‌دهد، عوامل متعددي از جمله تأمين امنيت ‌اجتماعي، تأمين امنيت و سالم‌سازي شهري، تأمين امنيت حوزه هاي آشنا و حس تعلق محيطي، تأمين سلامت ‌اجتماعي، ارتقاء سطح فرهنگي و اخلاقي جامعه، رفع نابرابري‌هاي اقتصادي در ايجاد احساس امنيت زنان مؤثر هستند. همچنين مواردي كه زمينه‌ساز ايجاد احساس امنيت در زنان مي گردند عبارتند از: نظارت اجتماعي، آموزش و اطلاع رساني حقوق اجتماعي شهروندان، وضع قوانين  عدالت محور، تأمين عدالت و برابري ‌اقتصادي، توسعه‌ فرهنگي، رفع شكاف‌هاي جنسيتي، ايجاد ساختارهاي مناسب شهري و تأمين سلامت رواني-اجتماعي شهروندان. همين طور حمايت و مشاركت مردمي، نظارت اجتماعي، وجود مراكز تجاري، آموزش توانمندي هاي دفاعي زنان، وضعيت اقتصادي مناسب و رعايت حقوق اجتماعي زنان از جمله شرايط مداخله گر در بروز احساس امنيت زنان مي باشد، پيرامون راهبردهاي احساس امنيت زنان نيز مي توان به مواردي از قبيل؛ توسعه اقتصادي محله ها، سلامت اجتماعي، افزايش تعاملات اجتماعي زنان اشاره كرد.