سرمايه اجتماعي به مثابه بسترِ زيست پايدار در ميان ساكنان مسكن مهر (مورد: مسكن مهر بهاران سنندج)

يكي از متغيرهاي مهم كيفيت زندگي در ميان ساكنان يك جامعه، سرمايه اجتماعي است، اين سازه تحت تأثير عوامل مختلف دچار فرسايش يا افزايش خواهد شد. مسكن يكي از ابعاد مهم كيفيت زندگي است كه مي توان زيستِ ساكنان آن را بر حسب ميزان سرمايه اجتماعي مورد سنجش قرار داد. مسئله پژوهش حاضر، ارتباط ميان عوامل نرم زيست اجتماعي (جامعه شناختي) با وضعيت سرمايه اجتماعي در بين ساكنان مسكن مهر بهاران شهر سنندج است. متغيرهاي عمده پژوهش بر اساس چارچوب نظري پاتنام، بورديو، فوكوياما و كلمن صورت بندي شده و به لحاظ روش‌شناسي اين پژوهش در سنت كمي و براساس روش پيمايش صورت پذيرفته و از ابزارِ پرسشنامه براي گردآوري داده ها استفاده شده است. جامعه آماري شامل تمامي خانوارهاي ساكن در واحدهاي مسكوني مسكن مهر شهر سنندج در سال 1399 است و  تعيين حجم نمونه براساس فرمول كوكران و شيوه نمونه گيري نيز به‌صورت دو مرحله اي، ابتدا نمونه گيري خوشه اي و سپس نمونه گيري تصادفي انجام شد كه بر اساس آن 340 نفر افراد بالاي 18 سال انتخاب شدند. صحت داده ها با استفاده از تكنيك هاي اعتبار صوري و آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گفت و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماريSPSS Ver23  انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين‎  متغيرهاي ‎سطح‎ ‎فرهنگ آپارتمان‌نشيني، درجه روابط همسايگي، سطح آشنايي با محيط اجتماعي، رضايت از محل سكونت، دسترسي به امكانات و كيفيت خدمات شهري و زيرساخت‎ها و متغيرهاي‎ ‎زمينه‌اي‎ ‎‏(سابقه سكونت، درآمد و وضعيت تأهل) با ‎سرمايه‎ ‎اجتماعي‎ ‎ساكنان مسكن مهر رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج حاصل از آماره نشان داد كه بين متغيرهاي روابط اجتماعي، نوع سكونت و متغيرهاي زمينه اي (سن، جنسيت، شغل، تحصيلات) با سرمايه اجتماعي ساكنان رابطه معناداري وجود ندارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندمتغيره نيز حاكي از آنست كه متغيرهاي فرهنگ آپارتمان‌نشيني، روابط همسايگي و سطح ‏آشنايي بر سرمايه اجتماعي ‏ساكنان مسكن مهر تأثيرگذار بوده و حدود 32 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين نموده اند.‏